Door Nathalie Nieuwhof
Het was een mistige donderdagavond. Op goede stukken kon je zo’n 200m voor je uit zien – op slechte stukken veel minder dan dat. En wij gingen een adventure race doen!
De BAC had zich uitgesloofd. Ze hadden een prachtige adventure race uitgezet van twee etappes: niet alleen hardlopend maar (tot mijn grote vreugde, want we weten allemaal hoeveel ik van hardlopen houd) ook fietsend! De hardloop-etappe was in het Abtswoudse Bos en was als het ware ingenesteld in de fietsetappe, dus de keuze was volledig aan ons wanneer we zouden switchen van fietsen naar hardlopen en weer terug.
Samen met Jan en Berend ging ik op pad en voor ons was de keuze snel gemaakt: eerst een paar puntjes pakken op weg naar het Abtswoudse Bos, dan meteen de hardloopetappe zodat we wisten hoeveel tijd we nog over zouden hebben voor de andere fietspunten.
In het begin ging het eigenlijk allemaal van een leien dakje. De puntjes bij Delfts Bleau en het zuiden van Tanthof waren zo opgepikt, maar toen we eenmaal in het Abtswoudse Bos fietsten werd het toch wat lastiger. Het zicht was slecht door de mist – met wat geluk kon je op vijftig meter afstand bomen zien en het was net helder genoeg dat je een bocht in het fietspad aan kon zien komen voordat je eruit vloog. En door dom kaartlezen en meerdere keren de afslag (een klein zandpaadje) te missen, hebben we zo’n twintig minuten verspild op dat ene punt.
De fietskaart
Maar de moed zat er nog goed in. We snelden door naar het wisselpunt en genoten daar op ons gemakje van een bekertje chocolademelk, aangeboden door Marieke en Bart. We mochten ook alvast een kruiswoordpuzzel oplossen om de letter voor hardlooppunt 13 te ontdekken, want die was helaas niet uitgezet.
En zo begon de hardloopetappe. Jan liep onwijs mank (“Misschien was Beltrum en gisteren gevorderdentraining toch iets te veel van het goeie”) maar weigerde achter te blijven. Dus op rustig tempo renden we door het park heen, van punt naar punt. De knijpers waren duidelijk aangegeven op de kaart en hingen op goed bereikbare plekken, maar zelfs als je het daarmee niet kon vinden, waren er nog behulpzame hints gegeven. (Heel veel “boom” en “brug”). En zelfs met maar één goed werkende hoofdlamp tussen ons drieën waren de punten goed te vinden. Soms leek het zelfs iets té makkelijk, maar misschien lag dat aan Berend, die op magische wijze zonder lamp alle knijpers in de bomen zag hangen.
Maar we liepen wel lekker, voor ons gevoel een efficiënte route. Door de modder, langs ‘Moeder Aarde’, over loopbruggetjes op weg naar punt 13 – voordat we herinnerden dat die dus helemaal niet uitgezet was. Daarna konden we punt 16, ergens met als hint “boom” niet vinden en waren we al halverwege de terugweg naar het wisselpunt toen we zagen dat we nog wat punten gemist hadden. In ons lekker enthousiaste start hadden we de kaart en hints blijkbaar toch niet zo goed bekeken als we dachten… Maar het leek allemaal niet zo ver meer lopen, dus gingen we die ook nog maar ophalen. Ondertussen zagen we wat hoofdlampjes in de verte – het eerste teken van dat we niet de enige deelnemers aan de adventure race waren, want de rest hadden we sinds het begin niet meer gezien. Ik werd er een beetje zenuwachtig van, want als bonuselement bij de hardloopetappe was er ook nog iets met dat je niet getikt mocht worden door een ander team, want dan verloor je punten… Maar de lichtjes, die vermoedelijk bij Daniël en Schelte hoorden, bleven in de verte achter ons en wij gingen door met het ophalen van vergeten puntjes.
Met 13 van de 16 punten behaald keerden we terug naar het wisselpunt. Vlak daarvoor kwamen we nog Bart en Arthur tegen, die we tikten vlak voordat zij ons tikten – maar zij zeiden hetzelfde, dus het was een beetje onduidelijk wat we toen moesten doen met de bonuspunten. Dus zijn we maar doorgelopen. Snel de fiets gepakt, want we hadden nog maar een half uurtje over voor de fietsetappe – en er waren nog zo’n 12 punten om op te halen!
We realiseerden ons ook wel dat dat heel lastig zou worden, dus gingen we er in vliegende vaart vandoor om in ieder geval nog een paar puntjes te scoren. Zo raceten we dus vlak langs punt 9 zonder die op te halen (want we waren ons er even niet van bewust dat daar een punt lag) op weg naar een punt langs de Schie, waarvoor de hint “357” was gegeven. Dus wij probeerden hard te fietsen en tegelijkertijd huisnummers te lezen, op zoek naar nummer 357, want daar zou de hint vast op slaan… Totdat Jans licht op een hectometerpaaltje langs de rivier scheen en ik daar 356 op spotte. Een stukje terug en dan was daar inderdaad 357! Mooie combinatie van hint en punt.
Daarna richting de Kandelaarsbrug (Jan en ik: “Volgens mij heet het de Zwethbrug”, Berend: “Nee, het is de Kandelaarsbrug!” En hij had nog gelijk ook…) voor punt 3, en daarna nog snel punt 8 pakken. We hadden nog even de hoop – of was het de desillusie? – dat we ook punt 14 nog wel zouden kunnen halen, maar 8 bleek toch iets verder weg dan we dachten. “We hebben nog 18 minuten!” “Jaaahaa, Berend”, want eigenlijk wilde ik dat gewoon niet horen. We probeerden ons ook voor te bereiden op wat we aan zouden treffen, want de hint was “hoedje”. Misschien een oud huis dat hoedje heette?
Eenmaal daar aangekomen fietsten we er bijna voorbij, maar het was toch onmiskenbaar: dit was het hoedje.
Onmiskenbaar een hoedje >
Dus snel clippen, en dan:
“Berend, hoeveel tijd hebben we nog?”
“… 13 minuten”
Ok, fuck, dus punt 14 gingen we nooit halen en nu was het heel snel naar de finish toe fietsen. Ik heb nog nooit zo lang zo hard gefietst – een 13 minuten durende eindsprint. Voordat we de Rotterdamse weg hadden bereikt waren mijn benen er eigenlijk alweer klaar mee en klopte m’n hard in m’n keel. Maar met moeite schraapte ik wat extra energie uit m’n tenen en bleef trappen. Jan en ik wisselden elkaar af op kop, terwijl Berend de tijd bijhield. “Nog acht minuten!” Fuck, en we waren nog maar net voorbij die Zwethbrug. “Nog vijf minuten!” Oh, maar LR was wel in zicht. Dit zou misschien nog wel lukken… “Nog twee minuten!” Maar we konden ook het viaduct al zien. “Gaan we via de achteringang?” “Nee, wacht, de finish is het Koeienveldje!” Ergens in mijn zuurstof-deprived brein was dat blijven hangen en het kwam net op tijd weer naar boven drijven. Dus wij raceten naar het Koeienveldje en wisten daar, precies om 21:00, de bel aan te raken. Yess!
En nu was het afwachten hoe de rest het zou hebben gedaan. De meeste mensen waren er al. Schelte en Daniël waren vlak voor ons gefinisht, en vlak na ons kwamen Bart, Arthur, Elise en Hielke nog binnendruppelen. Jan, Berend en ik probeerden een beetje te peilen hoe we het gedaan hadden. Voor ons gevoel hadden we ziek veel punten opgehaald, zeker op de hardloopetappe. Maar we hoorden dat Lisette en Arjan juist weinig hardlooppunten hadden gehaald en veel gefietst hadden, dus we dachten even dat het tussen onze twee groepen zou gaan. De spanning steeg toen Mark het woord nam en de winnaars begon aan te kondigen…
Derde waren Hielke en Elise, die door hun late finish strafpunten hadden gekregen en op 19,5 punten eindige. Lisette en Arjan waren tweede met 21 punten. En als eerste: Schelte en Daniël, overtuigend met 28 punten. Die jongens hadden gewoon op beide etappes bijna alle punten gehaald!
De winnaars
Berend, Jan en ik waren als vierde geëindigd met 19 punten. En onze eerste reactie was toch wel teleurstelling. We hadden zo onwijs hard gefietst, en dan met een halve punt niet op het podium terechtkomen… (En om dan ook nog eens te verliezen van een groepje dat te laat aangekomen was, pfoe).
Dus mijn eerste reactie was niet de meest sportieve. Maar, eerlijk is eerlijk: mijn groepje was lekker hard gegaan maar had ook onwijs veel steken laten vallen. Slordig kaartlezen, twintig minuten verdwalen, uitgebreid te tijd nemen voor een kopje chocomelk, teruglopen voor vergeten punten bij het hardlopen en daarna weer punten voorbij racen op de fiets… Genoeg om op te verbeteren!
Maar het was een onwijs leuke en mooie avond, met een extreem goed verzorgde race. Supertof om niet alleen hardlopend, maar ook fietsend de omgeving van Delft te verkennen (of in de mist juist proberen te herkennen). Aan iedereen die er niet bij was: jullie hebben echt wat gemist.
(hahahahaha.)
Hieronder zijn de volledige uitslagen van de Adventure Race te vinden.
