Verslag door Sjoerd Jousma
Een Sjoerd die nog aan het genieten is..
In het weekend van 20 april was de Batavieren race georganiseerd. Een estafette race van ongeveer 175 km, verdeeld over 25 etappes. Slopend wil natuurlijk nét dat beetje meer, waardoor er ooit een traditie was gestart om dit te lopen met een boomstam. De 25 etappes waren verdeeld over 3 ploegen: de nacht-, ochtend- en middagploeg. Ik liep in de ochtendploeg en vertrok samen met de rest van mijn groep en met de middagploeg om half zes vanaf Delft. Omdat de meeste van ons niet gesponsord werden door een universiteit kampeerden we op een van de grasvelden rond de universiteit Twente. Zodoende zaten we bepakt en bezakt met tenten, slaapzakken en dergelijke de 3 uur durende treinrit uit. Gelukkig was er veel gezelligheid en eten in de trein, waardoor de tijd voorbij vloog. Eenmaal aangekomen vonden we een mooi plekje op een grasveld direct onder een lamp van het kaliber ‘stadion’, wat ervoor zorgde dat een zaklamp in ieder geval niet nodig was. Na een korte verkenningstocht besloot de ochtendploeg vroeg richting bed te gaan, omdat die om 4 uur ’s nachts bij de bussen klaar moesten staan voor vertrek. Helaas kwam er door gezelligheid en schreeuwlelijkerds van slapen niet veel terecht.
Na de wekker (lees: telefoon) door de tent te hebben gegooid om 03:15 wachtte een klein ontbijtje, een busrit van een uur naar Ulft en een zoektocht naar dat ene busje van Slopend tussen de 1000 andere busjes… Uiteindelijk vonden we de nachtploeg die, ondanks de boomstam en het feit dat ze op instorten stonden, flink door hadden gerend. We shuttelden naar de herstart en na twee wisselpunten kwam dan eindelijk het moment waar ik niet naar uit had gekeken… 5 kilometer hardlopen met een boomstam van 10 kg. Silvia kwam aanvliegen en na het overdragen van het hesje kon ik beginnen aan mijn etappe. Tot aan de fotograaf bleef ik nog positief, daarna ging het snel bergafwaarts. Ik reeg al snel niet alleen last van beurze schouders door de boomstam, maar ook van mijn voeten waardoor ik regelmatig moest lopen. Na een bijzonder lange 32 minuten was mijn marteling dan eindelijk voorbij en kon ik rustig uitfietsen naast Walter die na mij aan de beurt was. Na nog een aantal wissels bleken we met de gehele ploeg flink achter schema te lopen waardoor we de wissel met de middagploeg dreigde te missen. De middagploeg stond al klaar voor de stand en het aftellen was al begonnen toen Jacco de hoek om kwam sprinten met boomstam en hesje om nog nét op tijd de wissel te maken met middagploeg. Na de wissel was de stress voorbij en konden we genieten van de heerlijke zon en een massage voordat we de finish etappe gingen bekijken.
Nadat iedereen binnen was zijn we gaan BBQ’en bij Tartaros samen met de andere survival-verenigingen van Nederland die mee deden. Vanuit de BBQ gingen we door naar het eindfeest waar stiekem toch wat minder energie voor over was, maar iedereen nog steeds uit zijn dak ging. De volgende ochtend moest alles worden afgebroken en bij het terugbrengen van het busje vond Sam het een goed idee om te testen hoe stevig de spiegel aan het busje vast zat door tegen de slagboom te rijden terwijl we de parkeerplaats van de eindbestemming opreden… Al met al was het een fantastisch, vermoeiend, schouder verpestend, maar bovenal onvergetelijk weekend!