door Mark Looije
De seizoensstart in Udenhout had ik helaas moeten missen met een blessure. Voor mij moest het dus twee weken later beginnen in Leeuwarden. De eerste keer dat hier een LSR [lange run, 21km] wordt georganiseerd en dus ook de eerste keer in vele jaren dat ik aan deze run meedoe.
Ik voelde me nog niet sterk genoeg om echt voor een uitslag te lopen, maar voor een rustige duurtraining moest het toch wel kunnen. Leuk parcourtje, weekendje weg, dat is de moeite wel waard. Samen met Max en Rob [en supportcrew in de vorm van Robs moeder] hebben we de reis naar het hoge noorden gemaakt.
In de voorbereiding hadden we al gezien dat het een run zou zijn met stevige combis. Veel slappe apenhangen, veel enterachtige hindernissen, aantal keer korte touwtjes.
En alles stond onder water met hoeveel het de dagen ervoor had geregend. Ook die ochtend zelf zou het regenen. Niets om bang voor te zijn, maar wel rekening mee houden in hoe je je wedstrijd indeelt.
Ik was de eerste Sloper die moest vertrekken. Ik was überhaupt de eerste die moest vertrekken. Startgroep 1, tussen de kanonnen. Voelde wel een beetje apart, maar ik wist dat ik gewoon mijn eigen ding moet doen. Ook toen ik na een swingover, stammetje pakken en stammetje doorhakken als vijfde bij de start weg was en toch wel een beetje uit positie liep. Daarna vond ik het eigenlijk wel fijn om in groep 1 te zitten. Lekker overzichtelijk, het is duidelijk welke positie je loopt. Misschien 2 mensen uit de volgende startgroep die sneller zijn, maar dat is het wel. En op die paar supersnelle lopers na zitten de meeste wel rond mijn niveau.
We liepen eerst het KSR rondje, daarna de MSR. De eerste kilometers waren dus nog niet heel spannend, zeker niet als je hem loopt met de instelling dat je ruim 20km moet. Bij de beruchte Elfstedencombi mochten we halverwege er al uit. En er was een kraanhindernis die ik jaren geleden moeilijk zou vinden, maar nu weinig voorstelt: Apenhang omhoog, 2 stukjes enteren hoog boven het water, apenhang omlaag.
Heb nog wel herinneringen aan die hindernis: Daar is 18-jarige Mark [ben nu 24] een keertje uitgevallen. Bandje kwijt, bril kwijt, rest van de run gelopen met hulp van blindengeleidehond Monne. Gelukkig is dat nu geen probleem meer, ik ben nu ietsje sterker en iets meer ervaren :)
Het ging goed. Hindernissen gingen soepel, geen pijntjes, ik liep tussen de mensen waar ik tussen hoor te lopen. En ik dacht dat dit wel vol te houden was als ik niet ineens ergens last van kreeg. Ietsje meer eten bij de verversingsposten, verder doorgaan waar ik mee bezig was.
Met 1 uur 13 minuten kwam ik de eerste keer langs de finish. KSR-rondje zat erop, nu kwam de iets langere en zwaardere ronde.
Wat extra looplusjes, met uiteraard wat extra hindernisjes. Daar zat onder andere ook een hele lange palletbrug in. Niet moeilijk, wel leuk. Of een steigerhindernis met eerst balkjes enteren, dan een gekke enterplank, dan weer een blokje balkjes. Nu mochten we de benen wel gebruiken. Misschien moeilijk, zeker leuk.
En een paar hindernissen waar je in het korte rondje wel langsliep, maar niet hoefde te doen. Die mochten nu gelukkig wel ;). We maken die lange reis, willen we de hindernissen doen ook.
Zoals de Elfstedenhindernis: AH-AH-enteren-net, triangels-balkjes, AH-fruiter-fruiter-fruiter, slappe AH-slappe AH-slappe AH-slappe AH, AH-korte touwtjes.
Hier kwam ik voor het eerst echt tussen andere afstanden te lopen. Eerste paar blokjes wat slingeren in de hindernis om KSR-lopers in te halen. De rest van de hindernis had de LSR weer voor zichzelf. Expres een paar keer op de balken even kort chillen. Zo’n lange combi hoef je niet in 1 keer door te klimmen, is juist beter om het niet te doen. Met die korte pauzes is het prima te doen.
Rond het 16-km punt kwamen we voor de tweede keer bij het trainingsterrein. Tot hier had ik eigenlijk foutloos gelopen, ik voelde me ook nog sterk. Maar hier maakte ik een eerste kleine foutje met toch best groot tijdverlies.
Combi 1: slappe AH-slappe AH-balkjes onderlangs-balkjes onderlangs-band-over de laatste balk. Hindernis vol met KSR-lopers waar je langs wilt. Ze gaan wel voor je aan de kant, maar als ze dat doen dan wil je zelf toch ook doorklimmen, dat die anderen ook verder kunnen.
Die eerste twee apenhangetjes gaan prima, over de hoge balken ook prima. Dacht wel in een keer door te kunnen in die balkjes, maar bij balkje 3 wist ik al ‘dit was niet handig’. Je kan niet terug, het is ook geen hindernis waarin je pauze kan nemen, ik moest door. Die dingen waren glad, eerst schuin omhoog, dan schuin omlaag, toch nog best vervelend. Ik kom verzuurd aan bij de band, moet daar eerst een tijdje op gaan zitten voordat ik de swingover af kan maken.
Wat het extra onhandig maakte. In ronde 1 kon je na deze hindernis een stukje lopen, nu niet. Direct door in combi 2: over de balk-lusje-korte touwtjes-net-korte touwtjes-slappe AH-slappe AH. Ook best een serieuze hindernis. Vanuit het lusje was de afstand tot het korte touwtje moeilijk ver. Flinke inspanning om uit te zoeken hoe je dat moet doen als je nog verzuurd zit. Verderop in de hindernis ook nog even gekampeerd voordat ik door durfde met het volgende blok korte touwtjes. Ik was niet alleen, er waren meer LSR lopers met hetzelde probleem. Geen stress maar toch, als ik dit slimmer had gedaan had ik een paar minuten bespaart.
Vanaf dat punt merkte ik dat ik richting het einde van een LSR aan het gaan was. Waar je normaal combis wel 3-4 onderdelen achter elkaar door kan klimmen zonder negatieve gevolgen werden dat nu 1-2 onderdelen. En waar je normaal bijvoorbeeld moeiteloos in een tarzanswing blijft hangen moest je nu toch wel flink knijpen.
Op 18.5km maakte ik nog een tweede foutje. Weer een combi: enterplank-apenhang-korte touwtjes. En opnieuw vol met KSR lopers, ook genoeg naast de hindernis die aan het opladen waren voor een volgende poging. Enterplank is geen probleem. Dan de apenhang en van daar door in de korte touwtjes. Ik ben hier wat te laks en in een van de laatste touwtjes kom ik eerst stil te hangen en glijd ik eruit.
Voor korte touwtjes heb ik een voorkeur om rechterhand eerst te gaan, maar met hoe ik uitkom bij de apenhang zat ik met links voor. Meestal kan ik hem vanuit die positie ook wel gewoon doorbeuken, maar die dag blijkbaar niet. Even twee KSR-lopers voorgelaten terwijl ik kort mijn rust pak. Poging 2: apenhang, voetklem in het lange touw, draaien, voetklem vasthouden terwijl ik met mijn handen de eerste paar korte touwtjes pak, daarna op armen door tot het eind. Nu gaat het wel goed.
Vanaf daar was het niet moeilijk meer tot aan de finish. De eindhindernis zelf was ook verassend makkelijk. Moest nog even aanzetten, want we hingen met 3 LSR-lopers uit dezelfde startgroep samen in het laatste net. Dit ging om positie. Uiteindelijk gefinished met 3 uur 20 minuten.
Normaal zou ik zeggen dat dat te langzaam is en dat ik wil mikken op sub3, maar ik had tijdens de run al wel door dat iedereen hoog in de tijd ging eindigen. Alles nat, loopterrein is langzamer, hindernissen zijn ook langzamer, ik zag het aan de tussentijden. Geeindigd tussen mensen waar ik tussen hoor te eindigen, dus ik ben tevreden.
Terwijl ik aan de finish met wat anderen sta uit te praten, staat ineens Rob naast me. Die had ik nog niet verwacht! Blijkbaar was hij maar 3 minuten langzamer dan mij, ik had eigenlijk een groter gat verwacht. Dus voor hem opnieuw een goede run. Al was hij daar niet helemaal van overtuigd.
Boodschap aan Rob: Je mag hier best blij mee zijn. 3uur23 is echt niet langzaam, het parcours was wat langer dan normaal en het weer helpt natuurlijk ook niet mee. Plus, dacht je nou echt dat je van mij ging winnen ;). Je bent een stuk dichter bij gekomen, beter dan ik had verwacht, maar je bent er nog niet. Maar dat is prima, je komt er wel.
Laatste om te finishen was Max. Maar dat was logisch, hij liep MSR en was ruim 1.5 uur later gestart. Daarnaast had hij blijkbaar veel pech gehad waardoor hij veel tijd had verloren. Maar toen wij hem tegenkwamen was hij ontketend. Ik heb hem niet eerder zo hard zien lopen, van de hindernissen weten we al wel dat hij daarover heen vliegt. Er zijn geen 10 mensen in Nederland die beter hindernissen klimmen dan Max.
Hij was nu 19e, maar zonder pech had hij makkelijk top 10 gelopen. Wedstrijd vergeten, zie het als een goede training. Als bevestiging dat hij duidelijk goed in orde is. Die top 10s komen wel weer, misschien nog wel beter.
Recuperatie hamburgertje en weer naar huis.
Uitslagen: https://www.uvponline.nl/uvponlineU/index.php/uitslag_rt/toonuitslag/290
| LSR21-Heren | ||
| 13 | Mark Looije | 3:20:20 |
| 15 | Rob Lubbers | 3:23:35 |
| MSR12-Heren | ||
| 19 | Max Spier | 1:56:55 |
“Plus, dacht je nou echt dat je van mij ging winnen ;).” Tijdens deze wedstrijd had ik in het tweede rondje wel onterecht de hoop opgegeven, maar dat doe ik nu niet meer 😉 .
Heb me goed vermaakt.
Misschien de winterstop een stukje uitstellen, zou zonde zijn om nu al te stoppen.
Doorn en misschien Neede nog maar bijpakken.