Onverhoopt hoorde we regendruppels op onze tent kletteren toen we wakker werden, we stelde het inpakken een beetje uit en Rens en Jurjen vonden de hond in de pot bij het ontbijt.
De race begon met een memorisatie oriëntatie in het citadel, we raakte elkaar kwijt, we hebben rondjes gelopen, punten gevonden, maar de knipkaart was telkens elders. Deadline gemist, dan maar door naar het fietsen. Dit was een monster klim door de mist naar de top van Jura. Uiteraard stond daar de nodige wind. Comfortabel kleden was een uitdaging door de weers- en hoogteverschillen. Gelukkig waren er op het hoogste punt weer snacks!
De afdaling was nat en glibberig langs steile afgronden met mooie uitzichten, niet geheel ongevaarlijk. Omdat vandaag de strategische dag is, konden we de laatste helft van de afdaling kiezen tussen snel gravel of glibberig kort. We hadden al genoeg modder gezien dus gingen voor snel gravel. Onder de modderspetters kwamen we vroeg op de dag aan bij de lunch.
Na de lunch begon een hardloop etappe met veel keuzes. Bij een eerste tijdcheck dachten we dat een kort sprint stuk met veertig hoogte meters was begonnen. Toen we met verzuurde kuiten op een lange helling al meerdere teams hadden ingehaald, realiseerden we dat de tijdcheck het begin was van een speciaal klimklassement wat we even over het hoofd hadden gezien. Toch maar met een tandje lager de rest van de klim afgemaakt. Toen begon de snelle, korte, vlakkere etappe echt, met de minder hoogte meters konden we hier vol door racen waardoor we met rode koppen bij het eindpunt van de sprint aankwamen. Na de sprint konden we wederom kiezen, hier kozen we voor een vlakker stuk zodat onze Nederlandse hardloop snelheid beter uit de verf kwam.
Door de snelle opties die we namen kwamen we vroeg en vooraan in het veld aan bij checkpoint 3. Hier hadden we onbeperkt rust en dit pakten we beide handen aan. Snacks!! We waren net voor de regen bij de regen bij t checkpoint dus ook even chillen in de partytent.
Hierna fietsten we een leuke Franse 2 kilometer naar ‘t terrein met via Ferrata en Tiroler vrouwen. We moesten ons opdelen, 2 gingen klauteren, 2 gingen ziplinen. Jan en Rens waren de gelukkige zipliners (want die was veel vetter). Extreem geluk met het weer begon hier net de zon te schijnen toen we aan de kabels hingen. En deze afleiding was perfect om onze vermoeiing en kapotte knieën/enkels doen vergeten.
Hoewel dit alles vloog de tijd voorbij, we waren alweer over de helft van de Raid en ‘t was ook alweer tijd om door te gaan. Tegen 3 uur vertrokken we tegelijkertijd met t groepje van Maria en Evelien aan de laatste 12 kilometers. Deze meiden zijn trouwens beesten op de fiets maar bij het lopen haalden wij hen weer in.
Eerst weer koud door de regen toen weer oververhit door t klimmen raceten we door Baskische dorpjes en valleitjes. Rond 4 finishten we sfeervol in t zonnetje. Precies op tijd om onze zooi van vanochtend nog te laten drogen.
Nu even alle knopen los masseren en zo meteen de ceremonie in wederom een indoor hal voor Baskisch squash ‘pilota’ (https://en.m.wikipedia.org/wiki/Basque_pelota), waarvan hier zelfs in het kleinste dorpjes speelvelden voor zijn.
We zijn trouwens de eerste dag als 6e geëindigd en gister als 8e (algemeen klassement), we zijn benieuwd of we vandaag de race tegen de klok hebben gewonnen!
Dan nog even van de auteur: hier nog de stiekeme foto’s waar simpelweg geen plaats meer voor was, maar toch wel erg mooi zijn 😉
