Door Rudi Smits
Al een hele tijd wilden Willemijn en ik een aantal hindernissen vlak bij ons huis in het Abtswoudse bos te bouwen. Wij waren druk bezig met het uitdenken daarvan en hadden continu ideeën over locaties en welke hindernissen we zouden bouwen. Eerst leek de timing van corona heel mooi voor het bouwen van de baan, maar toen gingen we helaas voor een lange tijd terug naar mijn ouderlijk huis in Nietap. Gelukkig was een nog betere bouwlocatie snel gevonden, dankzij de natuurramp van vorig jaar toen meerdere tornado’s over Nederland raasden. Op wandelafstand had een tornado een spoor achter gelaten in een afgelegen bosje, waardoor wij nu veel bouwmateriaal hadden. Wij wilden geen levende bomen en planten gebruiken voor de baan, dus de ravage van de tornado was perfect.
Precies in het midden van het bosje vonden wij een open plekje met bomen op een mooie onderlinge afstand. Erg blij met de plek begonnen wij enthousiast aan onze eerste bouwdag, waarin we uiteindelijk niks afrondden. De hele dag bestond uit bedenken waar welke hindernis kwam te hangen en het verzamelen van materiaal. Maar daardoor liep de tweede bouwdag op rolletjes. De eerste vier hindernissen hingen. De sleuvenplank, een apenhang, een zwevende balk apenhang en een spaanse ruiter. Maar wij hadden amper ervaring met bouwen van een baan, laat staan eentje bushcraften, waardoor bijna alle hindernissen aangepast moesten worden. Zo hangt poging drie van de sleuvenplank nog steeds en we konden pas aan de triangels hangen bij de vijfde poging.
Iets anders wat het bouwen lastig maakte was dat we beperkt waren in geld en materiaal. We wilden niet te veel geld uitgeven. Tot nu toe is dat gelukt met een gemiddelde prijs van 1 euro per gebouwde hindernis. Bijna alles wordt omhoog gehouden met goedkoop sisal en andere restjes touw. De triangels dwongen ons er helaas toe beter touw voor die hindernis te kopen, omdat we twee keer uit de hindernis zijn gevallen toen het sisal brak. Maar dat nieuwe touw viel helaas erg op, dus vertrapten we het eerst maar in de sloot voordat we het gingen ophangen.
De plek van de triangels is een leuk voorbeeld van hoe je de omgeving goed kan gebruiken. Ze hangen tot nu toe als enige niet het open plekje in het bos, maar midden in het pad van de tornado. Moeder natuur schonk ons een perfect horizontale boomstam waar wij de triangels ‘zo’ onder konden hangen. De boomstam is zelfs lang genoeg om een paar schuiflussen aan de andere kant op te hangen.
Het meeste bouwen hebben we nu gehad en straks kunnen wij dus weer voluit trainen. We hebben meerdere middagen en een aantal volle dagen aan de baan gewerkt en hebben er een keer overnacht. Er staat nu 11 hindernissen, een bankje en zelfs een zonnewijzer. Met de lol en het resultaat hebben we de ambitie gekregen om de baan voor een aantal jaar te onderhouden en te blijven verbeteren. Voorlopig zijn wij de enige twee Slopers die de baan gebruiken, maar wie weet zal dat snel veranderen nu de corona maatregels waarschijnlijk versoepeld worden.