Verslag door Jurjen van team Déjà Vu.
Als stel platlanders in de kopgroep mee rennen tussen de Franse berggeiten is lekker, maar tijdens de prijsuitreiking horen dat je zelfs op plek 1 bent geëindigd is nog beter! Zin in morgen, vroeg slapen, direct de tent in en lekker slapen. Of ja lekker slapen.. na een witte winterweek en een winderige vakantie in IJsland ben ik van mening dat die binnentent maar onnodig gesjouw is. Blijkbaar waait het op de middenstip van een Frans voetbalveld toch harder; Simon heeft de halve nacht wakker gelegen en ik had een heerlijk frisse neus om de dag mee te starten.
Maar goed, terug naar de race! Waar we normaal als een avond vierdaagse achter bordjes aan lopen, stond vandaag in het teken van oriënteren. Gelukkig zijn we hier bekend mee: na als vierde gestart te zijn op de fiets met een bolletje-pijltje route, lagen we binnen no time weer op kop door een wat lastig stukje in een stadje en bepaalde we de koers voor een Franse stoet van 4-5 teams. Op één klein foutje na (iedereen volgde, niks aan de hand) vlekkeloos naar het wisselpunt gereden waar we gingen rennen. De andere hadden de kaarten met Franse beschrijving sneller op hun plaats, dus was het onze beurt om te profiteren! Klassieke fout, meteen alles in de soep. Zelf blijven nadenken! Terug de berg op en na een zelf bedachte omweg op het juiste pad terecht gekomen. Een heerlijk slinger paadje langs een rotswand met aan de andere kant uitzicht over een glooiende vallei. Race modus stond vol aan dus geen foto;) aangekomen bij het checkpoint was een culturele activiteit gepland, een bezoek aan een wandel grot. Denk aan een groep rally rijders die samen even gaan touren over de boulevard en je weet een beetje hoe dat voelt. Het was wel goed voor de inter- team spirit: na de grot moesten we eigenlijk meteen inchecken en door rennen, dus toen een concurrerend team ons de verkeerde kant op zag rennen en pas laat op het volgende checkpoint aan zag komen hadden ze al geregeld dat we een taalbarrière compensatie kregen, terwijl we alleen maar even het bos in rende voor een rustige sanitaire stop. Door die stop (waarbij de tijd niet door loopte) raakte we wel de top groep uit het oog. Nadeel: op ons eigen tempo aangewezen, voordeel: samen lopen met de bomenslopers!
Waar wij bleven steken op een oriëntatie opdracht met het volgen van azimuths, hielpen (ongewild, maar stiekem denk ik best gegund) de navigatie skills van Steffan en Christ ons om lekker ontspannen het rondje af te maken. Vervolgens op de voet verder waarbij we door te rennen hordes teams voorbij konden knallen. En dat hebben we daarna zo’n beetje de hele dag gedaan. Niet dat er zo veel teams waren, dat niet. Ook niet dat die teams ons op hun beurt voorbij kwamen zetten. Als we de les van Steffan eerder goed hadden begrepen was het niet gebeurd: “het is niet belangrijk dat je hard gaat, het is belangrijk dat je juist gaat!” (Een Frans bedrijfsteam kon de les trouwens iets minder waarderen bleek uit hun boze blik)
Wat hoogtepunten van de dag: oriëntatieloop op een trainingsterrein van het nationaal oriëntatieteam (niet te doen… Wel erg leuk!), Afdalen op vuist grote losse rotsen terwijl je andere teams voorbij zoeft, klein relax kano rondje in een mangrove bos waarvan ik in ieder geval niet wist dat het in Frankrijk bestond en uiteraard de finish die toch ook vandaag weer als geroepen kwam. Daarnaast: de aanvoerders bandjes mogen we door de navigatie foutjes inleveren, maar Team déjà vu staat na dag twee nog op het podium met een tweede plek, en team bomenslopers heeft nog altijd de beste moves in de samenvattingsfilmpjes!
Op naar de volgende dag!