Door Simon team Déja Vu
De vierde dag begon al meteen met te veel stress; eerst was het wachten hoeveel minuten voor de start Jurjen uit zijn tent zou komen en vervolgens was Joanne zoek vlak voor de start. Na een groot opgezette zoekactie bleek ze bij de dokter te zitten om een blaar op haar teen te verbinden. Gelukkig wachtte de organisatie met schieten tot wij ook klaar stonden en toen konden we 10 minuten later dan gepland vertrekken.
Het was afwachten hoe Jurjen’s enkel het zou houden en Simon rende vooruit om zijn fiets klaar te houden. Vervolgens werd er verder gelopen en de fietsen werden 1 per 1 onderweg opgepikt in een alternatieve run en bike. Eenmaal met z’n allen op de fiets gingen we in lekker tempo richting het eerste checkpoint totdat we ineens een bordje zagen op een kruispunt waar we al geweest waren. Wat bleek: twee fietsers voor ons waren vlak voor het wisselpunt de verkeerde kant opgefietst en wij er dom achteraan. Een mentale klap, zeker omdat de Bomenslopers er al even stonden en wij ze toch al sinds de start niet meer gezien hadden. We pakten het echter goed op en tijdens de tweede etappe (oriëntatieloop) hadden we alweer een hoop tijd goed gemaakt.
Als laatste team vertrokken we na de korte pauze om te doen wat we al 2 dagen doen: vanuit het achterveld zoveel mogelijk teams inhalen. De derde etappe was het tijd voor een lange klim op de mountainbike en op de steile hellingen kwamen de Bomenslopers in zicht. Jurjen kreeg bijna een klap omdat hij Steffen dreigde te duwen en Simon gaf de voorkeur aan Joanne boven Christ voor een zetje in de rug.
Na deze slopende klim was het tijd om de fiets achter te laten voor een mooie trail over een dor bergpad die normaal bedoeld is voor ‘Grande Randonnée’ wandelaars. De meegenomen stokken hielpen goed om Jurjen’s enkel te ondersteunen, hoewel een stok even in een bruggetje bleef steken, bijna Simon’s oog uitstak en helemaal verboog. De rest van de trail verliep zonder problemen en de lunchplek werd bereikt en goed gebruikt om bij te tanken.
De volgende afdaling van 4 km werd vervolgens niet getimed om ongelukken te voorkomen en daar werd optimaal van geprofiteerd: meerdere sanitaire stops en een chille wandeling kostten ruim 1,5 uur. De race modus ging met moeite weer aan en op hoog tempo werd de rest van de afdaling in korte tijd afgerend. De opgepikte mountainbikes brachten ons daarna naar het laatste pauzepunt; na wat snacks gingen de zwemvesten aan en moest er door een wilde rivier gekajakked worden.
De schrik was op Joanne’s gezicht te lezen toen ze een nauwe doorgang zag waar we gelijk door moesten peddelen: een meterslange glijbaan zorgde voor de acceleratie, de kajak schoot vooruit, vloog door de lucht en bij de landing sloeg een grote golf over de boot. Inmiddels al half nat peddelden we door meerdere stroomversnellingen waar de stenen onze kajaks ramden en ons bijna omsloegen. Helemaal doorweekt kwamen we aan bij het laatste wisselpunt om vervolgens nog 2 km naar de finish te rennen/racen.
Aangekomen op de camping bleken we weer bij de snelste teams te zitten, wat later op de avond bevestigd werd met alweer de derde dagzege voor studententeams. De algemene ranking wordt geheim gehouden om de spanning op te bouwen. Morgen de laatste dag en dan moet er vol geknald worden om de podiumplek veilig te stellen! Maar nu slapen…