Donderdag – Train-ing
Door: Lisette Kloosterboer
Donderdagochtend 30 mei was het begin van een episch weekend, een Slopend weekend zoals ik nog niet eerder had meegemaakt; en dat wil wat zeggen, al zeg ik het zelf.
Die beruchte ochtend om 9:45 kwam ik aanzetten bij station Delft. Was ik even blij dat ik toch niet bij Arjan in het team zat, die naar Antwerpen moest. Wel raar, ik zou zweren dat Arjan ook in team Spaanse Ruiter zat. Gek.
Maar daar hadden meer mensen last van heb ik van horen zeggen.
Karlijn stond daar naast het station te wachten op de deelnemers. Dat soort dingen gebeuren op een weekend natuurlijk niet zonder slag of stoot. En als je graag wilt weten hoe hectisch het allemaal was ’s ochtends, dan kan je altijd bij Karlijn terecht! (Heeft iets te maken met een wekker die niet af ging)
Van Karlijn kreeg iedereen te horen dat we hard gingen train-en vandaag. Echt een episch idee, wil het het liefst nog heel vaak doen, maar dat is toch anders dan zo’n eerste keer.
Voor degenen die er niet bij waren en die het nog niet van mensen hebben gehoord: we kregen een dagkaart voor de trein en een lijsten met opdrachten. Deze opdrachten moest je door heel Nederland uitvoeren. Zo was er een dynamische punten lijst, hierop stonden punten bij specifieke stations. Die waren dan voor een uurtje beschikbaar en daarna weer weg (lees: de commissie was weer weg). Zo kon je bijvoorbeeld van 10:00-11:00 in Leiden, Rotterdam en Den Haag terecht en van 12:00-13:00 dan weer in Breda, Woerden en Amsterdam. Er was een stationspecifieke opdrachtenlijst, die konden alleen gedaan worden in die plaats, zoals Bosche bollen eten in Den Bosch. En dan waren er nog algemene opdrachten die overal konden worden uitgevoerd, bijvoorbeeld bouw een zo mooi mogelijke hindernis (overal is overal, dus ook in de trein). Om ons een beetje te laten verplaatsen door Nederland moest je verplicht twee dynamische punten pakken en voor de rest was je vrij om te doen wat je wilde!
Ik zal mijn team even voorstellen:
Timmy – de zo mogelijk nog doorgewinterde Sloper (had ook nog nooit zo’n weekend meegemaakt, dus dat zegt nog wel weer meer)
Jian – de man die later in het weekend voor erg veel verwarring zorgde omdat wij zijn naam uitspreken als Jan. Later zijn we er achter gekomen dat dat absoluut niet is hoe je het zegt, dus hebben we zo’n vijf minuten geprobeerd daar mee te werken. Mislukt. We waren het weer vergeten.. ik zou je nu ook echt niet kunnen vertellen wat het was.
Anneriet – de eerstejaars die opeens opgescheept zat met drie oude lullen, arme meid. Maar een echte doorzetter zoals een Sloper betaamd, die zich zonder te klagen mee ging in onze mentaliteit!
Ikzelf, Lisette – de absoluut niet fanatieke Sloper, vandaar dat ik ook gevraagd ben om dit stukje te schrijven.
De rollen waren ook vrij snel verdeeld: ik had de tas met belangrijke spullen in handen gedrukt gekregen, dus ik had mezelf bestempeld tot chef parcours. Timmy had de mascotte gepakt en was chef runbaas. Jian was de vliegende cameraploeg en Anneriet deed het logisch denkwerk als wij ons in knoop hadden gedacht. Een beter team kon ik mij niet wensen.
We begonnen vrij rustig. Eer dat we de trein hadden gepakt was het al weer een uur of half 11 en konden we het eerste dynamische punt al wel bijna vergeten. In Leiden sloeg die mentaliteit echter snel om toen Jurjen en Jan ons voorbij kwamen stormen (echt rennen met backpack, wie doet dat nou?). We schakelden een versnelling omhoog.
Besloten werd dat Schiphol en Amsterdam het volgende station werden, maar aangezien we bij de laatste te vroeg waren voor het dynamische punt, konden daar natuurlijk ook andere puntjes gesprokkeld worden: zoals Monopoly straatnamen vinden, want in Amsterdam zijn dat er maar twee, dus das lekker snel.
Op dat moment ging de masterplan modus aan. Je zou m’n NS-app moeten zien van die dag. Ongeveer onze hele dag had ik uitgestippeld in treinen, met tussenstops op de stations voor de opdracht. Onze route zou worden: Hilversum, Almere, Lelystad, Zwolle, Deventer, Zutphen, Arnhem, Nijmegen met geluk en tegen die tijd wisten we vast waar we moesten zijn.
Maar zoals ook zeker tekenend voor die dag wisselden we ook per station van plan. Minimaal drie keer. Zeker als er een opdracht dit bij het station vervult moest worden; Timmy en Jian gingen rennen, zodat we weer in de volgende trein konden springen en Anneriet en ik gingen de nieuwe stap verzinnen (er stond nergens in de regels dat je niet op mocht splitsen, maar het kon wel zijn dat je binnen een halfuur een groepsfoto moest sturen. Hoe werkte dat voor jullie Lisa, Sjoerd, Bart en Moana?)
Bij het dynamische punt op Utrecht kregen we de opdracht om alle winkels te tellen binnen de poortjes. Dat kost veel tijd! Dus gingen we maar meteen verder met de trein naar ’s Hertogenbosch voor de Bossche bollen, want zoals je ziet staat die in de masterplanning. Die winkels die kunnen we wel tellen op de plattegrond van het station.
Het is een waardeloze plattegrond. Laten we het daar op houden.
De Bossche bollen waren misschien wel de grootste deceptie van de dag. De bakker was dicht :’( gelukkig had de AH to go, mini bossche bollen (ook wel minder bekend als chocoladesoesjes). Hierna ging masterplan 2.0 in werking. Namelijk operatie Nijmegen: hier konden we veel voor elkaar krijgen. De kruittoren bezoeken, zwemmen, naar de hindernisbaan van FEL, eventueel een vlag stelen. Zoveel opties en zo weinig tijd.
Ik neem je mee in onze planning:
aankomst met trein – 2 minuten rennen naar de bus – 15 minuten om te lopen naar het FELdje – 3 minuten om daar te zijn – 15 minuten terug naar de bushalte – 5 minuten om in de trein naar Arnhem te stappen, waar dan alles precies uit zou komen met de planning Zutphen, Deventer, Apeldoorn.
Dat ging fantastisch! Timmy en Jian gingen naar de toren, zwemmen en misschien wel een hindernis bouwen. Anneriet en ik gingen naar FEL want wij hadden wel OV. Wat een top route hadden wij gekozen; in de eerste straat kwamen we langs het sterrenbosch = 1pt voor outdoorspace ontdekken (snap je bos + ster = outdoor + space). Er stond ook een Esdoorn = 1pt voor Esdoornblad. Nijmegen was een goede keus. Doordraven naar FEL dan maar. Bij hun FELdje aangekomen bleek dat ze gewoon een banner aan het hek hadden vastgemaakt #sukkels. Er liep ook net iemand van FEL weg, dus het was een zeer geheime operatie geworden. We waren één minuut ingelopen op onze planning, dus 4 minuten om Jurjenknoopjes los te maken, banner in de tas te proppen en weer te gaan. Je zou denken, waarom hou je die banner niet vast? Nou in dat Sterrenbosch wonen best wat Fellaards, dus das gevaarlijk natuurlijk.
Uiteindelijk terug hobbelen naar de bushalte, waar we drie minuten voor tijd aankwamen. Perfect!
Of toch niet.. de bus was er namelijk 4 minuten voor tijd geweest, dus viel het hele feestje in het water. Maakte het nog wel weer extra spannend, want toen moesten we met de trein. Een oud-bestuurder van FEL zat op het tegenoverliggende perron en die kent mij wel… Maar door uiterst geheimzinnig te doen, wordt je natuurlijk niet ontdekt!
In de trein naar Arnhem bleek dat Timmy en Jian ook geslaagd waren in hun plan. Ze hadden de toren gevonden en geconcludeerd dat een ijsje eten ook winnen is. Zwemmen komt nog wel een andere keer dus.
Zoals je misschien merkt gaat onze puntendichtheid naarmate de dag vordert sterk omhoog. We (of ik) werd fanatieker, want alles was zo makkelijk om nog even snel uit te voeren.
Op Arnhem kregen we een opdracht om bordjes te tellen, maar we konden ook eerst even snel met de trein naar Ede-Wageningen heen en terug om de sticker te zoeken. Want daarna hadden we wel 10 minuten overstap op Arnhem voor de trein naar Zutphen. In Ede hadden we een kleine tien minuten om de sticker te vinden. Maar je gaat natuurlijk niet staan wachten als je die hebt gevonden, als er buiten bomen staan waar je in kan klimmen! En weer terug sprinten naar de trein.
In Zutphen werd masterplan 3 ingeschakeld: Timmy, Jian en Anneriet zouden naar de gracht rennen en eventueel onder een brug doorklimmen. Ik ging naar de kerk om een foto te maken. Dit alles in 12 minuten. Easy! De brug was helaas onmogelijk om onderdoor te klimmen, en toen we er ook geen meer zagen op de route die we gingen lopen, moesten we maar een bruggetje bouwen in de trein. De turnoefening van de ene stoel naar de andere stoel met een apenhang er onderdoor, hoezo krijg je daar maar de helft van de punten voor, orga?
Ondertussen werd het spannend, want punten zijn belangrijk! We hadden in Apeldoorn welgeteld 4 minuten voordat de bus zou gaan én ‘iets” te vinden tussen een paar stenen. We konden ook een bus later nemen en dan 6 minuten zoeken en 20 minuten rennen met backpacks. Optie 2 natuurlijk dan. Helaas was het filmrolletje onvindbaar en was het allemaal voor niets. Gelukkig werd er wel gezongen in de bus door medepassagiers, dus dat hielden we er aan over.
Misschien was een ander voordeel dat we een hekje vonden dat het bos inleidde, wat ons 20 minuten wandelen opleverde in plaats van 20 minuten rennen. En niet als schaapjes achter Monne aanlopen zodat je niet op tijd aankomt.
Misschien was eigenlijk nog wel het leukst van de hele dag om met alle mensen weer samen te komen en te horen van hun reizen en tactieken. De een hoorde je wat later aan dan de andere, want minstens 2 uur te laat komen is natuurlijk ook een optie. Groningen, Maastricht, alles tussen Amsterdam en Almere, geen dynamische punten pakken. Van alles was er wat. Wat een strijd, wat een dag.
Dit verslag is dan ook niet zozeer, maar toch wel een beetje, mijn verhaal te vertellen, maar laat het ook je eigen herinneringen opwellen en ga lekker nagenieten van deze epische, slopende dag!
Vrijdag – Puzzel hike
Door: Schelte van der Horst
Na het inpakken van de tent en het ontbijt was het even wachten voordat we mochten vertrekken met onze groep. We waren een van de laatste maar met volle moed en bepakking gingen we van start. De groep bestond uit Elise, Nathalie, Rik, Chloé en ik. De eerste etappe van de dag bestond uit het lezen van een strip en de aanwijzingen in de strip opvolgen. Hiermee kwamen we uit bij een uitkijktoren.
Bovenop begon de volgende etappe. Er moesten een aantal punten in de omgeving geschoten worden met het kompas en aan de hand van de geschoten waarden en een aantal open vragen konden we een aantal sommen invullen en oplossen. De antwoorden waren de graden van de wegen die we op de volgende kruisingen moesten nemen. Dit bracht ons langs een high rope parcour en een omheining waar een aantal (wilde) zwijnen stonden. De volgende etappe was een strippenkaart route die zigzaggend door het bos ging. Op het eindpunt ervan moest er even gezocht worden naar de laatste etappe van de ochtend maar die was snel gevonden en daarna ook weer snel goed verstopt voor de volgende groep die er aan kwam. Dit was een blinde oleaat. We hadden een kaart gevonden en een 3D geprint sterrenbeeld. Hiermee moest uitgevogeld worden hoe we bij de lunch locatie moesten komen. Na wat gedraai en gepuzzel was de route bepaald en konden we na een korte plas pauze de rugzakken weer op de schouders nemen en op weg gaan naar de lunch. Een half uur verplichte lunch waar iedereen zijn buikje vol kon eten. De knuffel totems van donderdag waren ook niet veilig tijdens de lunch. Er waren een aantal pogingen om ze van eigenaar te laten veranderen.
De middag bestond uit nog meer wandelen en puzzels. Het eerste deel ging door een oud bos. De weg werd bepaald door een doolhof en eindigde aan de rand van de heide. Hier moesten we een eierloop/estafette doen waarbij je over en door een bankje heen moest. Na de estafette kregen we een zak met koekjes. De koekjes waren genummerd en op ieder koekje stond een vallende ster die de weg wees. Ieder koekje stelde een kruispunt voor.
Halverwege deze etappe hebben we nog even ergens in de schaduw gezeten om uit te rusten en onze voeten te ontspannen. Bij sommigen waren de blaren in optocht. Uiteindelijk toch maar de tocht vervolgd. Bij het volgende punt vonden we een kaart die in stukken geknipt was met daarop twee keer een punt a en b. Nadat de kaart netjes neergelegd was konden we een kruispunt vast stellen van beide lijnen die gevormd werden tussen de punten a,a en b,b. Dus de rugzakken maar weer opgedaan en de pas er ingezet naar het volgende punt. Niemand had een idee van hoe lang het nog zou duren of hoe ver we nog moesten lopen. Het was al het einde van de middag.
Het volgende punt bevond zich op een zand verstuiving waar we een Niels tegen kwamen. Niels had eerder die dag zand engelen gezien. Hij gaf ons de opdracht om ze uit te beelden. Het duurde niet lang en we hadden een zand engelen raket in het zand liggen.
Hierna konden we door naar het volgende punt. Dit zou een van de laatste punten worden. Hier aangekomen kregen we een klok route. Deze wist Nathalie snel op te lossen. Maar na even pauze gehouden te hebben en wat overleg besloten we om deze laatste etappe over te slaan en richting het eindpunt van de dag te lopen. De voeten hadden er genoeg van.
Op het eindpunt aan gekomen, dit was een parkeerplaats, kwamen we alle groepen weer tegen. Het was nu tijd om even uit te rusten en te wachten op het avondmaal. Het avond maal was patat met snacks. Na het eten kon de allerlaatste etappe van de dag van start gaan. Iedere groep kreeg een kaart en een doorzichtig vel papier met daarop punten. Ieder punt kwam overeen met een kruispunt en op dat kruispunt hing een knipper. Je had twee uur de tijd om zo veel mogelijk punten af te gaan en op tijd bij de slaapplaats te komen. Hier hebben we een rustige wandeling van gemaakt maar er was ook een groep die bijna alles hardlopend heeft gedaan. Met al hun bepakking op de rug!
Op de kampplaats aangekomen konden de tenten opgezet worden. Er werden ook behoorlijk wat hangmatten opgehangen voor de nacht. Nadat je je slaapplek in orde gemaakt had kon je bij het vuur de verhalen van de andere groepen horen. In totaal hebben we die dag rond de 30 km met een volle rugtas gelopen. Iets wat niet vaak wordt gedaan bij Slopend.
Dag 3 en 4
Door: Felix Dahle
Even though the previous day (and for some also the night) were long, the next day we started early. After breakfast the first game of the day began with Mastermind. It’s a game where you have to guess a random color code in at most 12 tries and after every guess you get a hint whether you have the right color or the right color at the same position. But as we are Slopend this game also had a sportive component. Every color was a person hidden in the forest or moving through it, so it was sometimes quite a challenge to get the right color you want to insert. With the right solution a tree had to be climbed and the solution bell had to be rung. With pairs of two we started the game. Getting the blue color required a special task: something blue was needed in exchange since it was an ‘Australische prieelvogel’. So soon there were people running without their blue shirts and all blue objects were gone. Some teams were quite lucky and so the bell could be rung pretty fast.
After the game it was time for some survival sports! Close to our camp there was an outdoor survival course right through the forest. Some nice obstacles (also with water!) were waiting for us. Some people were really motivated and did this course almost three times in a row, others relaxed and just looked out for the coziest obstacles. Around lunch time everybody returned and we all enjoyed some bread and hagelslag.
This day was incredible hot and sunny so the majority of people took a bus to a nearby lake afterwards for a relaxing swim. Max, Mitchell and me however decided to stay at the camp and we started to build our own hot tub. The sand was fortunately quite loose so that the digging went pretty fast. Still it was a tiring work especially since it was so hot and sunny outside that we felt like prisoners in Texas doing penal labor. The others found it really funny when I (a German) was digging the hole as well :D. When the hole was finished we could start to get water from a nearby pump. We postponed heating the water to later so that we could first enjoy our amazing cold tub with its own awning and some cooled beer (thanks to our bushcraft beercooler). In the late afternoon the rest of the group came back and we could enjoy a delicious dinner afterwards.
While sitting together at the campfire, playing, drinking some beers and finally sitting in the hot tub, the whole group seemed to get smaller and smaller as another game was played! The whole evening small groups of six people were led to the supply van and dropped at a random place in the forest. From there we had to find our way back to the camp without a map. The first groups started while there was still daylight whereas the last group started around midnight. And as we are Slopend the game had an additional component: small scavenger teams were sent out to catch us on the way back and steal some playing cards that we had been handed before. My team was lucky as just at the dropoff point we found some guys drinking beer out of the trunk of their car and they could tell us immediately where to go. On our way back through the forest and along a street we wanted to walk in complete darkness to not get the attention of the scavenger. Unfortunately the police didn’t think it was funny to walk on the street without any light and obliged us to take some. So we got caught by two teams. But after only half an hour we were back at the camp (The time winner was definitely Team Jan that took almost 2,5 hours!). The rest of the night was relaxed sitting at the campfire.
As it got pretty late that night, the last day everybody could sleep in. And even better we were brought fresh warm croissants to our tents/hammocks – that’s what I call nice camping service! After breakfast it was time for a last game: building a rocket and go into space. All over the camp stations were distributed where you could get important components (=images of that component) that are needed for building a rocket, gather supplies and get a team to go out in space. From Leika (the first dog in space) to Major Tom, everybody was included. Furthermore, proviant for exploring space shouldn’t be missed and what else could it be but a good kebap from Capsylon. To figure out what we need to go into space, there were people at the stations who we could ask for the components and that could give us some components as well, but they only gave answers when you asked the right question (and sometimes even more: once we needed the component “patience” and we asked a person about it. The person said no, but after a while we found out that we have to ask again and then they could give us patience). It was a very complicated game and even while I’m writing I’m not sure I completely understood it 😀 But some people managed to build their spacerocket, gather a team and supplies and could start to explore outer space.
Then, unfortunately, the weekend was almost over. All belongings needed to be packed and the camp needed to be cleaned. Then we all headed to the next bus station. The poor people in the bus for sure expected a calm bus drive on a Sunday and then suddenly the bus was filled completely with smoky slopers and their backpacks. At the train ride back the bedankjes started and soon the way back was pretty funny.
Back in Delft the winner of the games were announced and we enjoyed some ice cream. With the traditional slopend dance (rasputin) everybody was wished goodbye.
(Redactie) Hieronder nog wat extra foto’s omdat ze zo leuk zijn:
