Alles wat fout kan gaan, gaat fout. Klinkt zwaarder dan het was, maar het liep nou niet bepaald soepel. Het was oriënteren dag, echt wat voor ons zou je zeggen. We kregen bij maar liefst 5 etappes kaarten mee. Helaas hebben we geen foto’s gemaakt door de lange dag en het slechte weer.
Bij de eerste etappe werden de teams opgesplitst, Joanne en Jeroen in het ene team en Bastiaan en Philip in het andere. Al gelijk na vertrek brak Bastiaans ketting. Gelukkig nog maar net na vertrek dus kon hij snel terug om het te fixen. Helaas konden maar 4 van de checkpoints worden gevonden. Bij het andere team liep het wel lekker. Alle punten waren al binnen en er stond zelfs nog een half uur op de klok… Toch maar voor het bonuspunt gaan? Tuurlijk! Maar dat liep even anders. Een bos was net geheel gekapt waardoor de paden er ook niet meer lagen. Op de terugweg kon daarom helaas de grote weg naar de finish niet worden gevonden. We kwamen zelfs aan de verkeerde kant terecht, maar kwamen toen wel onze positie weer te weten. Het was al tijd, dus taak voor ons zo snel mogelijk terug te komen. De kortste weg werd gekozen welke precies over de heuvel was, er was alleen al 20 min nodig om naar boven te komen waardoor maar liefst een half uur te laat werd gefinisht. Een straftijd van 90 minuten, niet echt een goede start.
Een etappe met bolletje-pijltje volgde, een route vorm waarmee Bastiaan en Jeroen al vaker geoefend hadden. Ook mochten er maar 2 fietsen mee, waarbij we dus steeds wisselden. We vlogen erdoorheen en het goede gevoel kwam weer terug. Behalve dan dat het hard was gaan regenen.
Gelijk volgde een andere vorm van oriënteren, waarbij we de route van de kaart moesten onthouden. Dit ging ook prima. Tijd voor lunch. Doorweekt werden belegde stokbroden naar binnen gewerkt.
Een oriëntatie etappe met kaart was de opdracht. Groot hoogtepunt was de doorsteek door een klein riviertje. De cameraploeg stond klaar en dus tijd voor gekkigheid! Bastiaan ging als Superman op zijn zadel door het watertje maar wist niet dat de betonnen plaat in het water nogal glad was… VOL ging Bastiaan in het water op zijn muil! Gelukkig kon iedereen er om lachen want Bastiaan was gelukkig niet gewond. De etappe eindigde met een van de geweldigste heuvels die we ooit mee hebben gemaakt. Alle paden waren van een soort klei dat overal aan elkaar papte en waardoor alles blokkeerde. Na elke keer dit weer leeg te hebben gemaakt was het binnen tien meter weer vol. En dat voor een klim en afdaling van ieder 1 km. Wat een hel! De achter derailleur brak ook nog eens af bij Jeroen. De sleepdienst moest dus wederom worden ingezet.
Als laatste nog een klein stukje lopen om iets voor half 6 te finishen. 9,5 uur onderweg geweest… Laten we hopen morgen wat sneller te zijn. Leuk feitje; er zijn vandaag 154 fietsen kapot gegaan door DE heuvel.
Nu slapen, en bedankt weer voor het lezen!