Team Forêt du Fromage
Na de sneeuw van gister, en de belofte op elke dag beter weer, hoopten we op beter weer. Deze hoop werd ‘s ochtends al de grond in geboord, want er lag een laag sneeuw op en om de tenten. Vanwege de kou werd de eerste mtb etappe dan ook veranderd in een snelle afdaling over de weg en werd de keuze tussen mtb en hardlopen daarna beperkt tot de keuze voor hardlopen. Nadat de misselijkheid van het ontbijt was bedwongen en de handjes en tenen weer opgewarmd waren, konden we echt van start.
De trailrun ging door prachtig landschap en onderweg beloofde de vrijwilliger ons nog 4km en goed weer! Helaas ging het 5 minuten later alsnog sneeuwen …
Na weer een snelle afdaling over de weg met de mtb’s waren we al bij snackpoint 2. De lunch had broodjes roomkaas met stukjes wortel en een saus die leek op gemorste soep, toch was dit erg smakelijk.
Nu mochten we weer rennen, het was echt een prachtig, relatief vlak stuk door de bossen en langs de bergwand, waar we erg van genoten. Het ‘beste klimmer’-stuk hebben we steady in één stuk naar boven gelopen. Bij het einde van dat stuk gingen we even zitten om een gelletje te eten, waarna de vrijwilliger zei: “jullie weten dat de tijd niet stil staat hè!?”.
Door de klim hadden we het lekker warm, maar deze warmte werd meteen teniet gedaan door een snijdende wind op de vlakte op de top. Max’ knie voelde ondertussen steeds minder goed aan en het rennen wisselden we af met lopen.
Bij de laatste CP van de dag kregen we nog een sneeuwstorm over ons heen. Er was een middeleeuwse toren in de buurt, waar we met twintig raideurs in gingen schuilen samen met een paar toeristen. Er waren aardbeien! Hoogtepuntje van de dag. Snel door naar beneden, de via corda overgeslagen door de aanhoudende sneeuw en wind net zoals het optionele loopje. Daardoor konden we al vroeg op zitzakken in onze badjas chillen in de zon. Nu lekker slapen in een gymzaal.
Team De vliegende poffertjes
Vanacht was het flink aan het waaien en onze tentjes werden van links naar rechts geschud. Toch hebben we heerlijk geslapen in onze warme slaapzakken, maar ‘s ochtends bleek dat het niet alleen flink aan het waaien was; het hele veld was wit van de sneeuw! Hierdoor had de organisatie besloten om de eerste fietsetappe aan te passen: de etappe zal nu alleen over de autoweg gaan en ook wordt ie niet getimed. Hierna kon er gekozen worden voor een hardloop etappe of een fiets etappe, maar door het weer moet iedereen nu de hardloop etappe doen. Voor ons niet ideaal, want fietsen kunnen deze Nederlanders wel, maar bergen op en af rennen hebben we in Nederland natuurlijk niet goed kunnen oefenen. Het ging ons gelukkig nog redelijk goed af, en al snel (oké relatief snel voor ons doen) kwamen we bij het volgende wisselpunt. Daarna konden we ons acht kilometer met bevroren tijd lekker naar beneden laat rollen op de mtb.
En dan alweer door naar de volgende hardloop etappe! Deze etappe ging over in de volgende hardloop etappe en daarna nog een optionele hardloop etappe. Oké ik moet niet te snel gaan want nu vergeet ik mijn (Esther) meest verschrikkelijke moment van vandaag. Tussen al deze hardloop etappes zat namelijk nog een actiefun, oftewel een optioneel “leuke” activiteit. Deze keer was dat ‘via corda’. Meer uitleg dan ‘een soort via ferrata maar dan zonder stalen greepjes maar meer echt klimmen op een rots’ konden we niet vinden op internet. Dit klonk al een beetje onheilspellend, maar we waagden het er toch maar op #participizza punten. Helaas bleek dat klimmen op een rots er tegen te vallen want je kon nergens op staan en je alleen maar heel krampachtig het zeker touw vasthouden. Ondertussen was het weer begonnen met sneeuwen en ook de wind van vannacht was weer terug. Eerlijk toegeven, ik had een kleine (lees medium grote) mental breakdown toen ik ging te bungelen tegen een rots in de wind en sneeuw met verkrampte handen. Uiteindelijk hebben we m toch met zn viertjes uitgeklommen, maar iedereen was het er over eens dat dit niet voor herhaling vatbaar was. En blijkbaar kreeg je er ook helemaal geen participizza punten voor…
Gelukkig konden we daarna nog flink wat kilometers lopen. Onder andere om een mooi meer, en in plaats van de 30 hoogte meters die ons belooft waren zater er 130 hoogte meters in. Wat een feest! Op naar avond eten en een heerlijk nachtje in de gymzzzaal
