Team De vliegende poffertjes
Na een heerlijk nachtje gymzaal begon vandaag de oriëntatiedag. Dat betekent naast hardlopen en fietsen door de bergen nog een extra moeilijkheid, namelijk de juiste route vinden. Waar we twee jaar terug nog klaagden over de grote hoeveelheid gele route bordjes tijdens de oriëntatiedag, was het vandaag echt oriënteren met een kaart en zonder route bordjes. Het speciale routeboek met daarin aanwijzingen voor het vinden van de punten en kaarten was de avond van te voren nog halsoverkop in het Engels vertaald speciaal voor ons en de andere twee Nederlandse teams. Super lief, zelfs de rebus was nog aan gepast! Zelf de route plannen betekende ook dat we niet stiekem onze telefoon mochten gebruiken, dus deze werd hermetisch afgesloten in een envelop mee genomen en dat betekent: geen fotos vandaag. Helaas, helaas het is niet anders, en wij zijn blijkbaar net wat braver dan het andere team die deze regels gewoon aan hun laars lapt.
We begonnen met een loop etappe waar we een punten zouden moeten vinden in de buurt van huisnummer 4, of was het toch verder doorlopen vanaf dit huis. Het ontcijferen van het toch enigszins kriebelige handschrift van de Engelse vertaling bleek hier en daar toch nog een uitdaging en sowieso was het vinden van de punten natuurlijk best lastig. Gelukkig vonden we dit eerste punt en na een kleine detour vervolgende we onze weg het dorpje uit en de berg op. Hier vonden we de andere twee verplichte punten (de niet verplichte punten hebben we maar even links laten liggen), en uiteindelijk waren we al snel bij het wisselpunt om vanaf daar een stukje de berg op te fietsen naar het eerste pauzepunt. Hier begon de volgende loop etappe. We namen de tijd om alle punten ongeveer in te teken op de kaart. Hier bleek dat de locatie ‘la baraque’ (die ook zo op de kaart stond) voor ons naar het Engels hadden vertaald (the shack) wat natuurlijk niet op de kaart te vinden was… Gelukkig kwamen we hier op tijd achter en toen hadden we de draai ook echt goed gevonden. We waggelden de bergen op, de dalen in en hebben alle punten op de route gepakt. Aan het eind van deze 12 km trail hadden we allemaal wel echt heel veel honger, en gelukkig stonden er heerlijke stokbroodjes met kaas en tomaat voor ons klaar.
Nadat we ons buikje rond hadden gegeten (Lisette heeft wel 6 broodjes op :o) vervolgende we onze route op de fiets. Dit was weer lekker berg af rollen. Het was dus vooral zaak om in de juiste haarspeldbocht te remmen om daar een puntje te pakken. Dit is maar een keertje mis gegaan dus toen zijn we toch nog even een stukje omhoog gefietst. Oke eerlijk toegegeven, vooral Lianne en Arjan zijn naar boven gefietst om dit punt nog even te pakken, terwijl de rest halverwege even bleef wachten. Eenmaal afgedaald tot het dorpje wachte ons een optioneel murder mystery oriëntatie loopje. We zijn niet verder gekomen dan de moordenaar en de moord locatie, maar we hebben wel heerlijk rond gehobbeld in een schattig Frans dorpje in de zon. Want dat was ik nog even vergeten te vertellen, de zomer of toch in ieder geval de lente is begonnen! We hebben heel de dag kunnen genieten van een lekker zonnetje! We hadden vandaag een kort dagje dus we waren bijtijds bij de camping (sportvelden) waar we onze tentjes konden drogen, zelf konden douchen en daarna heerlijk van het zonnetje konden genieten.
Team Forêt du Fromage
Vanochtend werden we wakker in een gymzaal die wat minder knus was dan nacht 1 en ook wat minder warm. Al met al, de beste nacht tot nu toe. Toen we buiten kwamen om te ontbijten was er geen wind en het was droog, het beloofde een mooie dag te worden. Daar kwam nog bij dat het een dag was waar de route helemaal niet aangegeven zou zijn en we zelf zouden mochten oriënteren, daar hadden we zin in! Helaas moesten we het vandaag met zn drieën stellen, want Max had last gekregen van een oude blessure en zou ons bij de lunch weer zien.
Na een hele korte sprint van 3 meter om de routeboekjes te halen konden we gaan puzzelen en gingen we van start met de trail etappe.
De eerste etappe bestond uit een deel verplichte punten en een deel optioneel. Voor de optionele punten kon je tijd aftrek verdienen. Hoe verder het punt, hoe meer tijd. Om even in te komen zijn we gestart met de verplichte punten maar het ging erg lekker dus toen zijn we ook de optionele mee gaan pakken. Eenmaal aangekomen bij het eerste checkpoint na een klein stukje fietsen zat de spirit er goed in.
We hebben de optimale rust gepakt met een combinatie van eten, drinken, insmeren, en de puzzels uitwerken voor de volgende etappe.
Etappe 3 was weer een trail etappe met ongeveer 1000m+ en genoeg punten om te vinden. Het tempo zat er goed in en we vlogen de berg op. Alles ging eigenlijk goed, behalve dat we 1x het verkeerde pad hadden gekozen. Wij waren ervan overtuigd dat we helemaal de goeie kant op ging tot we na 20min een sneeuwveld tegen kwamen zonder voetstappen… en wij liepen niet voorop.
Toen hebben we maar even goed de kaart bestudeerd en zijn we toch omgedraaid. Gelukkig waren we niet de enige. Drie andere teams hebben we ook even de juiste kant op gewezen.
We keken al een tijdje uit naar de lunch, want we hadden toch een halve marathon aan trail run in de benen. Gelukkig konden we neerstrijken op een veldje in de zon… tot er na 10 minuten iemand langskwam die zei dat over 3 min de optionele fiets-etappe zou sluiten… dus renden we naar onze fietsen, met een stuk stokbrood in de mond, om toch nog de fiets etappe te kunnen doen. Na deze etappe ge-speedrunned te hebben, was de lunch helaas op :(. Dus maar begonnen aan de afdaling op de fiets, op dit punt kon Max ons ook weer joinen :). Het meest inventieve punt dat we hier hebben gepakt was een samenwerking tussen een steen, de voet van de Dorien en het evenwicht van Pim.
Aangekomen in een schattig dorpje waren we precies op tijd om nog een optionele oriëntatie etappe in het dorp te doen. We hadden natuurlijk nog niet genoeg afstand afgelegd, dus zijn we nog door de steegjes en tuintjes van Genholhac gerend om de moordenaar van Guillaume te vinden. Na 10 uur racen en 64 km was de dag dan echt ten einde en konden we neerploffen in de zuid-franse zon.
