Team De vliegende poffertjes
Deze blog is een dagje later omdat we na de finish heel erg uit keken naar pizza en een wat langer nachtje slapen. Maar laat ik bij het begin beginnen. De wekker, of moet ik zeggen boombox muziek, was weer net iets vroeger dan de afgelopen dagen namelijk om 05:00. Snel pakten we onze slaapspullen in zodat we nog genoeg tijd hadden om naar de wc te gaan. Hier hebben we het tot nu toe nog te weinig over gehad, maar de afgelopen nachten zijn er ongeveer 3-4 wc’s voor alle deelnemers en vrijwilligers, en dat komt neer op meer dan 60 mensen per wc. Je kunt je misschien voorstellen hoe lang je dan in de rij staat als iedereen stipt om half zeven bij de start moet zijn… Gelukkig is het ons allemaal gelukt en stonden we tien voor half 7 klaar bij de start boog. Hier begon we met een loopetappe die eerst flink om hoog ging en daarna door het bos liep met zo nu en dan echt prachtige uitzichten op de gorge. Hier kwamen we team forrete nog tegen zodat we nog een groepsfoto konden maken. We zijn daarna lekker door gehobbeld, genietend van het uitzicht. Iets sneller dan verwacht kwamen we bij de fietsen, met vlak daarna een snack punt maar wel met een technisch mtb stukje er tussen. Lianne ging voorop zodat Arjan en ik haar spoortje konden volgen over de losse stenen en rotsen.
Na een extra laagje zonnebrand en wat snacks bij het CP vervolgden we onze route per fiets. Dit begon rustig naar beneden over verharde paadjes, maar ongeveer halverwege zou de grote klim van vandaag zitten. Ik heb volledig de longen uit mijn lijf gefietst terwijl Lianne en Arjan in een angstaanjagend snel tempo naar boven fietste, Lisette maar bleef roepen dat ik op mn fiets moest blijven en door moest blijven trappen. Links en rechts stapte steeds meer mensen van hun fiets en als Lisette niet achter me had gefietst was ik waarschijnlijk ook af gestapt. Gelukkig werd de klim op een gegeven moment iets minder stijl en zo kwamen we alle vier al fietsend over de finish van de klim van de dag. Dit was echter nog niet het einde van de fietsetappe dus klommen we nog wat verder over een onverhard pad omhoog en dan weer een stukje om laag en nog weer omhoog. Uiteindelijk was er een vrijwillig die ons vertelde dat we nog 2 km verder moesten fietsen om bij het volgende CP te komen maar dat voor deze afdaling de tijd bevroren was omdat het een beetje gevaarlijk was. En inderdaad het onverharde paadje met veel losse stenen op een steile klif leek ons het moment om een paar stukjes te lopen met de fiets aan de hand.
Na CP 2 was het nog een makkelijk stukje fietsen naar de start van de kano etappe die onder de pont d’Arc ging. De rivier stroomde flink. In het begin probeerden we nog een beetje droge voeten te houden, maar op sommige punten was het water zo onstuimig dat er hele golven over ons heen sloegen. Het uitzicht was echt geweldig met de pont d’Arc, de rotsen, bergen en bossen er omheen. Als je nog niet weet waar je deze zomer heen moet, wij kunnen de Ardèche heel erg aanbevelen! Veel te snel kwamen we compleet doorweekt aan bij het eindpunt van de kanoetappe en tevens het beginpunt van de laatste etappe van deze raid: een hardloop etappe van 9 km met daarin eerst een flinke klim en afdaling om daarna nogmaals een stukje te klimmen en weer af te dalen. Hier kwamen we veel wandelaars tegen die ons veel succes wensen en misschien nog heel veel meer, maar mijn Frans is nog steeds erg beperkt… We kwamen aan in een dorpje hopend dat hier de finish was, maar we klommen toch weer een stukje omhoog het dorpje uit, maar niet veel later liepen we door het volgende dorpje, langs de weg, over een rotonde en daar was ie, de finish boog! Sprintend om de parkeerplaats, onder enthousiast ‘Allez, allez, allez’ van de vrijwilligers kwamen we uiteindelijk over de finish. Hier hebben we snel gedoucht en de andere teams aangemoedigd bij hun laatste paar meters. De raid zat er weer op, maar eerst nog de eind ceremonie. Net als elke dag werden er weer veel foto’s en filmpjes gepresenteerd en werden de winnaars van de dag, de grote klim en de overall winnaars bekend gemaakt. Hierna werden we snel de bus ingeladen en naar Montélimar gebracht waar alle Fransen de tgv naar Parijs namen en wij genoten van pizza en een heerlijk bedje in een hotel om de volgende dag de trein naar Nederland te nemen.
Team Forêt du Fromage
De laatste dag: extra vroeg opstaan (05:00) en het laatste beetje energie en wilskracht van het lichaam vragen om de eindstreep te halen. We begonnen in de schemering met een heel mooi stuk hardlopen tussen de rotsen en werden beloond met schitterend uitzicht. Het stukje hardlopen was iets korter dan gedacht. De orga had dit iets aangepast om te zorgen dat iedereen wel op tijd zou finishen. Toen konden we voor 20 km gaan fietsen over lekker hobbellige paden. Al snel kwamen we bij de klim van de dag aan. Waarbij iedereen zichzelf goed leeg heeft gemaakt. Voor we bij de lunch kwamen moesten we nog een technische afdaling met de mountainbike doen, wat toch best wel spannend was, maar we vochten ons er door heen, met hier en daar wat blauwe plekjes.
Als speciale middag activiteit gingen we kayakken op de Ardèche en we werden verteld dat er drie stroomversnelling zouden zijn. Eenmaal op het water werden we al een beetje nat, maar de zon scheen dus dit was dikke prima. De stroomversnelling daarentegen waren wel iets heviger dan gedacht, maar de kano bleef gelukkig overeind. Al had iedereen van ons wel een goed nat pak. Als bekroning van dit harde werk peddelden we onder de Pont d’Arc door, een enorme natuurlijke brug over het water heen. Hier was onze tijd tijdelijk bevroren, en hebben we even rustig door gedobberd. Als laatste stuk van de RAID stond nog een 9 km trail op de planning met 300 hoogtemeters. We begonnen nat aan de route maar renden onszelf lekker droog. De laatste 2 km was het nog even doortoeven met iedereen zijn pijntjes, maar we haalden super als team de finishlijn. Waarna een goede douche en lekkere pizza deze heerlijke sportieve week afsloten.
Totale eindstand
Afstand: 254.5km
Hoogtemeters: 7042
Duur: 40 uur en 48 minuten
