De eersten zullen de laatsten zijn
De dag begon al vroeg en om optijd te zijn voor de start dachten we dat we beter eerst onze nog natte tenten konden inpakken en daarna ontbijten. Dat was een slechte keuze want het ontbijt was praktisch op toen wij daar aankwamen. Wel waren we met onze Nederlandse punctualiteit als eerste bij de start bij een kasteel. In het info boekje stond iets over een ophaalbrug van het kasteel die bij de massa start neergelaten zou worden #hyped. 5 minuten na de geplande starttijd waren de andere teams ook bij het start punt en op het moment dat wij nog aan het bedenken waren of we nu wel aan de goede kant van de startboog stonden klonk er een enigszins miezerig toetertje en kwam de teams in beweging. Conclusie: we stonden aan de goede kant van de startboog en we begonnen helemaal achteraan. Of nou, er zaten nog drie leden van een team achter ons die in winterjas gestart waren en niet helemaal leken te weten waar ze aan begonnen. Maar dit was ook zeker ons plan. Gewoon langzaam starten, lekker op je gemak. De race duurt vijf dagen en geen vijf uur (de rest van de dag hebben we al wel wat teams ingehaald die daar hardleers achterkwam en).
We begonnen met een trailrun in het nog mistige bos waarna we in het zonnetje konden kanoën. Na een korte pauze volgde de eerste MTB etappe van vandaag. Halverwege was er niets meer over van het zonnetje waar we tijdens het kanoën zo van hadden genoten dus snel een stop om de regenjassen aan te doen. Met onze moeie benen begonnen we aan de volgende uitdaging namelijk een trailrun de skihelling op. Dit was echt flink pittig en omdat wandelen ongeveer even snel ging als hardlopen hebben we vooral veel gewandeld. Hier na was het eindelijk tijd voor de lunchpauze, helaas nog steeds in de stromende regen. De Jura is mooi groen met een reden…
Na ons karige ontbijtje hebben we hier ons buikje rond kunnen eten waarna het tijd was voor de laatste MTB etappe. Door de regen was het vooral naar beneden glibberen en werd het heel technisch fietsen over stenen. Op onze kleren zitten de welbekende moddervlekken, maar het was ondertussen wel weer droog. We eindigden vandaag met een eindsprint in een prachtig zonnetje! We hebben onze natte tenten dus goed kunnen laten drogen. Gelukkig kunnen we dat morgen nog een keer proberen, want het regent nu al weer. Maar niet getreurd, we zijn ontzettend tevreden, want de moeheid valt ondanks het 9 uur sporten alles mee en dat na de langste dag!
Even voorstellen
Jullie kennen mij misschien nog niet, maar ik sta wel op de foto’s! Ik ben Roger de Rog en zorg dat het team de Vliegende Poffertjes de RAID gaan overleven. Ik ben namelijk hun mascotte! Ik ben echt vet cool, want ik ben eigenlijk een vliegende pannenkoekenrog met boter en jam op mijn rug! Dit is wat Lisette vond toen ze de zoekterm “vliegend poffertjes” in duckduckgo stopte, heb het ook niet zelf bedacht. Tot nu toe heb ik in elk geval mijn taak goed gedaan! Ze hebben in elk geval aanspraak met een ander internationaal team (uit Hamburg). Leuk feitje: dat team heeft een Nederlands lid met een tight van Woest!
Jullie horen nog wel meer van mij! Over!