Team: Juste un petit peu pluste
J2 – Pieken en Dalen.
Met stijve beentjes verschenen wij aan de start. We begonnen met een oriëntatie opdracht, die minder indrukwekkend was dan de gemiddelde slopend Adventure Race. Wat wel indrukwekkend was waren de bergjes! Na een tijdje hadden we de beentjes al een beetje los gelopen maar tegen die tijd was het alweer tijd voor Mountainbiken.
De rappe raiders, waren net voor ons vertrokken op de MTB afdaling. En we gingen er snel achteraan, hier was het duidelijk dat Luuk en Jan hun eerder raid ervaring konden gebruiken om hard af te dalen. En niet veel verder op troffen we de Rappe Raiders aan Met een Lekke band. En zonder juiste fiets pomp, dus ook we schoten even te hulp. Voordat we naar beneden racede en een voorsprong op ze maakte.
Toen kwamen we aan in een super leuk dorpje waar nog een AR was (van 25min) dus sprinten! Het was super mooi en mega gezellig want daar troffen we ook de andere teams weer aan!
Na dit mooie dorpen begon de terror. De Klim van de dag. 400 hoogte meters in 2km in volle zon in 26 graden gingen. Max en Jan niet heel lekker. Terwijl Dorien juist steeds soepeler leek te lopen.
Gelukkig kwamen er een paar wolkjes en werd het daarna wat dragelijker de afdaling voelde we wel in onze beentjes. Maar daarna was er weer een SneckPoint! Waarna we gingen MTB-en, maar hier was de afdaling in stuk stetchy-ier en Max viel nogmaals op zijn al verstuikte hand en hier kwam de donderdag dip, Max zat er wel goed doorheen. Maar hij maakte de afdaling af, en werd de weg iets rustiger. Met wat snacks en een ibroprufen erin gingen wij weer door. Dit moment gebruikte de Rappe Raiders om ons in te halen, maar ze bleven in zicht. Nu snapte Max de Raid heeft pieken en dalen. Want de rest van de dag was gewoonweg genieten. De Checkpoint waren zonder tijdslimiet onbeperkt snacken. En er waren zelfs Tuin ewten als snack. Als laatste was er nog lekker suppen en een kayak wedstrijdje die wij Maximaal knalde, daar peddelde Jan en Max met zijn blessure alsnog Rob en Mark eruit. De rest van de dag was chillen op het Slopend Basecamp en uitrusten voor morgen.
We kijken ernaar uit
Team: De Rappe RAIDers
Wakker werden we gemaakt. Niet veel later, klaar om te strijden. Aan de start vol moed begonnen we de lange slopende gewetensafbrekende tocht na het ontdekken van onszelf. Bergen stonden ons niet in de weg. Onze missie simpel, maar zeer uitdagend. Wij verstaan namelijk geen Frans.
We wisten dat we tijdens de eerste etappe moesten onthouden waar bordjes waren. Maar we hadden geen idee wat voor bordjes. Eerst dachten we dat we alle markeringen moesten onthouden, maar gelukkig bleek dit niet zo te zijn. Ze zijn hier namelijk erg goed in markeren en je zou zo 30 bordjes moeten onthouden. Onze Franse vrienden die we hadden gemaakt vertelde ons gelukkig dat de markers die we moesten onthouden grote opvallende dozen waren, het waren er 6. Vandaag stond in het teken van hitte, oriëntatielopen en wederom hele lekkere uitgebreide verversingsposten.
De vermoeidheid zat er in van gisteren maar eigenlijk ging het nog best prima met iedereen. Dries was zoals altijd onvermoeibaar en wilde wel de verste knippers met een sprintje ophalen, de rest was lekker aan het strijden in de hitte. Ondanks dat Rob er binnen Slopend onterecht om bekend staat dat oriëntatielopen niet zijn ding zijn, gingen ze vandaag lekker. We waren geen een keer verkeerd gelopen!
Goed, de poëzie wordt weer hervat: de snacktenten waren wat ons in leven hield. Hindernissen kwamen we tegen, in de vorm van bergen die we moesten trotseren met uitdagende navigatieproeven. Onder de bloedhete zon waren we aan het strijden. Geen druppel zweet was ons teveel. En in die hoedanigheid kwamen we aan bij de finish. Licht vermoeid, maar trots. Finish dacht je? Zeeën moesten we nog bestrijden. Een race op puur duurvermogen. Twee kajaks tegen de elementen. Om hele eilanden moesten we peddelen. Er kon er maar een de beste zijn.
Dit gebeurde allemaal al na de finish. Vandaag waren er wat wateractiviteiten die je kon doen na de finish. We hadden allemaal zin in wat suppen en er was een mega sup bord waar we met ons vieren op konden. Sommigen met iets andere intenties dan anderen. Het moest even expliciet worden benoemd dat kapseizen niet de bedoeling was. Dries was teleurgesteld. Natuurlijk weerhield dat Rob er niet van om te proberen Dries van de sup af te laten kapseizen. Mark en Astrid gingen zitten, Dries en Rob probeerden de ander van de sup af te laten vallen, puur door met de voeten de sup te laten schommelen. Toen dit minder effectief bleek werd het uitgevochten met beide jongens aan hetzelfde uiteinde van de sup. Want ja, niet alsof we niet genoeg energie hadden gespendeerd vandaag bleek maar weer. De (meerdere) onontkombare duik(en) in het water voor beiden was wel een welkome gebeurtenis na een heel zwetende dag achter de rug.
Na de vette aftermovie te hebben gezien en dit verhaaltje te hebben geschreven is het weer ruim tijd voor bed. Morgen 06:00 worden we weer wakker gemaakt, met onder andere de actifun activiteiten gepland. Nu al weer zin in!
Team: ik snap er geen RAID van
Jour 2 – hoe kan 1.6km zo lang zijn?
De dag begon alweer met hardlopen (Arjan vraagt zich af of ik dat al wel kan zeggen op dag 2). En Koningsdag! Speciaal voor deze gelegenheid hebben we onze nagels gelakt (deels vrijwillig en deels geforceerd) en vlaggetjes geschminkt op de gezichten van alle Nederlanders (en één Belg) die we konden vinden. We liepen meteen achteraan, maar er bleken wat andere teams te hard gestart te zijn. Team slopend steady haalt ze in! Vandaag stond ook in het teken van oriëntatie lopen dus goed uitkijken naar punten die we later op een kaart moesten intekenen. Hierna volgende een superleuke mtb route en daarna een nog een navigatie hardloop etappe met een oleaat waarbij het volgen van de route een eitje was maar het startpunt was niet aangegeven zoals ons verteld was dus dat was echt de grootste uitdaging. Er was ook nog een leuke adventure race in een super schattig Frans dorpje en hierna volgde de hel: een klim van 1.6 km met 400 hoogtemeters in de snikhete zon. Zelfs met onze goede voorbereiding (natte shirts en buff) was dit flink pittig. Gelukkig was hiermee vergeleken de rest van de dag een makkie.
Nog een stukje oriëntatie loop waar we van plan waren alleen de verplichte punten te pakken maar de optionele punten lagen praktisch naast de route dus die hebben we toch ook maar mee genomen. Oké, we hebben ook wel een beetje misbruik gemaakt van Arjan zn oneindige energie door hem naar de punten te laten die iets verder van de route lagen.
De dag eindigde met een kano race die ondanks twee botsingen super goed ging (uit betrouwbare bronnen hebben we vernomen dat we er sneller waren dan Rob en Mark). Daarna hadden we zelfs nog even tijd om te chillen in de zon. Dit is wel een groot contrast met vorig jaar. Nu de zon de hele tijd schijnt voelt het nog meer als een echte all-inclusive vakantie ☀️
