We kunnen dan wel niet naar het buitenland gaan voor een winterweek, maar in februari kregen we tòch een echte winterweek in Nederland! Overal lag genoeg ijs en genoeg sneeuw voor schaatsen, sneeuwballengevechten, iglo’s bouwen en nog heel veel meer. Natuurlijk betekent dat voor Slopers maar één ding: heel veel sneeuwpret en avonturen. Hier volgen een aantal verhaaltjes over de leuke dingen die Slopers hebben gedaan/beleefd.
Winterweek op de Veluwe
Op het moment van schrijven ben ik maar 5 dagen verwijderd van het moment dat een jaar geleden op X opeens de lichten uit gingen. Wat volgde was een gek jaar met vrij veel matige momenten, maar het gaf ook de kans om ons eigen kikkerlandje te ontdekken. Kanoënd naar de ALV, mountainbiken op de racefiets in Limburg, maar het mooiste natuurfenomeen bewaarde moeder natuur voor (mijn) diepste dal: sneeuw, ijs en kou. Na een jaar van keuzestress die terug te brengen was tot: “college achter m’n bureau, of toch op de bank, of zal ik maar gewoon in bed kijken?”, viel ik mijn huisgenoten lastig met mijn luxeprobleem: schaatsen hier? Of daar? Met die? Of die? Wanneer? Altijd?
Eerder die week belde Monne me toevallig aan het einde van pauze van de ALV, waardoor hij met de kortste elevator speech ooit me heeft “overgehaald” om dat weekend te gaan kamperen in de sneeuw. “Overgehaald” omdat ik al ‘ja’ had gezegd voordat hij uitgesproken was. De deal was dat Sjoerd B. en ik vrijdag zouden afreizen naar het oosten om te gaan kamperen. Die vrijdag was ik toch wat ongelukkiger met dat besluit; letterlijk de eerste keer dat ik blij was met de polders, moest ik gaan kamperen in de sneeuw. Bah. Gelukkig zakte Pim door het ijs en was het wel gedaan met de schaatspret, dus kwamen Sjoerd en ik een uurtje later dan gepland geheel schaatsverzadigd en klaar om te kamperen aan in Veenendaal-de Klomp. Weg keuzestress.
Wat had ik de winterweken gemist: plekje graven voor je tent, koukleumen rond een vuurtje, naar de wc voor het tandenpoetsen, naar de wc na het tandenpoetsen – alles om maar niet midden in de nacht naar buiten te hoeven -, slapen in twee slaapzakken, bevroren slaapzak op de plek waar je ademde, bevroren water in je fles (funfact: het was pas 5 uur nadat ik thuis was weer ontdooid), en bovenal de prachtige ochtend zon die door de bomen op de sneeuw schijnt. Waar je in Delft moet schaatsen met dit soort weer, moet je op de Veluwe wel echt een goede wandeling maken. Gewapend met een slee hebben we de beste rodel-, skeleton- en bobsleeparcoursen van de Veluwe ontdekt. Aangemoedigd door omstanders hebben we de grootste schansen gepakt en zeker enkele (centi)meters door de lucht gevlogen. Helaas bleek het mooiste plekje op de kaart te zijn gereserveerd door wat bruin-groen-beige gevlekte pakkendragers, “die pikken ook alle mooie plekjes van Nederland in”. Dus werd het maar weer tijd om rechtsomkeert te maken; we moesten immers Monne nog jaloers maken met foto’s van het prachtige zwarte Delftse ijs.
Wat een geweldige winterweek was dat; gepropt in drie dagen, maar het voelde alsof het drie weken was: geschaatst, gekleumd, gekampeerd, geschaatst en volop genoten, wat kon ik dat goed gebruiken.
P.S. hier nog enkele kiekjes van ons avontuur. Het zijn er niet zoveel want de batterijen van onze telefoons waren niet zo gewend aan de kou.
-Lisette
IJshockey
Op de dinsdagavond met Jorgis even een rondje door het Aboudse bos om te kijken hoe het ijs erbij lag, het meeste zag er toch nog erg dubieus uit vonden wij, we hadden ook een mooi breed stuk nodig om te kunnen ijshockeyen. Maar ik wist nog wel een stuk grasveld wat de afgelopen maanden onder een lag water verdwenen was. Toen we daar aankwamen was plasje mooi bevroren en gelukkig sneeuwvrij, we durfden het aan om erop te gaan staan. Nog één nachtje vorst erover en dit veldje zou de perfecte ijshockeybaan zijn!
De volgende ochtend nam ik de vele sticks die ik nog van Robbert geërfd had mee in een skitas over mijn schouder en wandelde ik richting het veldje. Dit gaf toch wel een behoorlijk wintersport gevoel. Er stonden er al twee op het ijs, meer zouden snel volgen. Schaatsen aan en gaan. Oke, makkelijker gezegd dan gedaan. Na wat onwennig inschaatsen en wat overspelen, teams gemaakt en een potje gespeeld. Rudi en Renate waren vanaf het eerste moment al behoorlijke spelers, zij hadden ook al wat skate/schaats en hockey ervaring, terwijl de anderen nog wat meer moeite hadden om zich staande te houden in de nieuwe sport. Maar er was nog tijd zat om te oefenen, want voorlopig zou het blijven vriezen. De volgende dag gingen we vaste prik om 10.00 weer lekker door en het niveau bleef gestaag stijgen, ook Maurits, Doeke, Wouter en Jorgis waren geduchte spelers geworden. En zo gingen we vier dagen door met het vaste clubje en hier en daar nog wat ‘leenspelers’ die toevallig bij het veldje waren of waren meegesleurd door onze vaste gasten. De laatste twee dagen kwam ook Philip langs, die zijn volledige ijshockey tenue uit de kast had getrokken en de groep ook nog wat kennis bijbracht over hoe het er in het echt aan toe gaat.
We hebben uiterst genoten met elkaar, het was heerlijk om zo toch een kleine wintersportvakantie te hebben midden in de corona-tijd. Het was echt een cadeautje, volgend jaar weer!
-Chloë
IJszwemmen met de SSSD
Tijdens een van de commissieavondjes kwam het idee: zwemmen met -10. Vet goed idee toch? Dus de woensdag erop, het had hard gevroren en alle sloten waren dicht. Na heel wat zoeken leek het er even op dat we een bijl nodig zouden hebben om in het water te komen. Pim wilde alleen niet opgeven, en begon op en neer te springen op een stuk sloot met het dunste ijs wat we hadden gevonden tot dan toe. Met een onheilspellend gekraak brak het en Pim stond tot zijn bovenbenen in het smerige slootwater. Maar dat gaf niks. Om de beurt gingen we het water in, Arjan goed voorbereid met een yogamatje tegen koude voeten. Het was koud, maar viel ook eigenlijk wel mee. Na wel bijna 2 minuten lopen was ik eindelijk thuis om lekker op te warmen met warme chocomel. Ondanks mijn twijfel aan het begin was het sowieso de moeite waard, dus als er ooit een Sloper op je afkomt met een gestoord idee: zeg ja! (Of “umm nou oke vooruit dan maar”)
-Willemijn
Iglo bouwen
Wakker worden met een dik pak sneeuw vraagt natuurlijk om een iglo!
Optimistisch begonnen we eraan, en eenmaal bezig kwamen er gelukkig nog wat extra helpende handen bij. Helaas toch iets té optimistisch begonnen en hebben we hem niet helemaal afgekregen, maar ondanks dat toch heel leuk om weer in de sneeuw te kunnen spelen!
-Lydia
Kamperen in kamp Sierra
Normaal slapen Avontuurlijke Slopers in de eerste week van februari in de sneeuw tijdens Winterweek. Nu kon dat feest niet door gaan, maar konden wij toch genieten van een goeie bak sneeuw. Helaas waren de campings dicht maar Joline en ik hadden tijdens een eerdere lockdown kamp Sierra als een zeer geschikte vervanger geprobeerd. Helaas is de shelter wel wat kleiner dan in de glorie tijd van Sierra maar met een tarpje is hij zo weer winter proof.
-Jan
Wintersport om de hoek
Na constante herinneringen tussen je foto albums van voorgaande wintersporten, kwam de natuur met het geschenk wat we nodig hadden: Een dikke laag poedersneeuw. Voor je het wist had ik mijn snowboard afgestoft en stonden we in een winterwonderland. Met de glooiende heuvels, smalle steile bospaadjes en een dikke laag sneeuw tussen de bomen waande je je in de Alpen (zonder de skiliften). De dag daarvoor was ik nog met Pim van de UB afgeboard, maar nu was het tijd om met Annemiek de heuveltjes bij het Jadoo meertje te ontdekken. Terwijl je omhoog liep zocht je naar de mooiste route voor je afdaling, en als het dan tijd was om naar beneden te gaan moest je maar proberen om de bomen te ontwijken. Ook losliggende boomstammen vormden interessante obstakels waar je op het laatste moment toch nog overheen moest springen.
Op de heuvels lagen grote grasvelden, heel populair bij de mensen op sleetjes. Hier kon je zelfs nog een beetje vaart maken, en waren het geen bomen maar kinderen die je moest ontwijken. Door het hele gebied slingerden kleine bospaadjes. Deze waren precies steil genoeg om rustig omlaag te glijden en even te genieten van de omgeving. Met de ondergaande zon door de bomen had je niet door dat je gewoon op 10 minuutjes fietsen van je huis af was. Het enige wat miste is de après ski.
-Max
Nachtje in iglo
Mijn eerste winterweek als Sloper laat nog altijd op zich wachten, maar het winterse weer van afgelopen maand bracht een prachtige mogelijkheid voor een klein voorproefje. Goed voorbereid met mijn backpack vol met wintergear besloot ik op expeditie te gaan naar de achtertuin van mijn ouders (wat overigens door de uitstekende combinatie van Nederlands ov en winter daadwerkelijk aanvoelde als een expedite). Mijn plan was om een iglo te bouwen en daarin te overnachten om zo niet alleen van het winterse weer te kunnen genieten maar om ook eens te kunnen testen hoe warm mijn slaapzak nou daadwerkelijk was.
Het bouwen van de iglo bleek in eerste instantie nog best een uitdaging omdat de sneeuw niet goed plakte, maar na wat testen bleek er een goede oplossing te zijn. Door de poedersneeuw in kratten te scheppen, te besprenkelen met ijskoud water en vervolgens weer te laten bevriezen was het mogelijk om super sterke sneeuwblokken te maken. De blokken konden gemakkelijk met een zaag op maat gemaakt worden waarna ze tot een iglo gestapeld konden worden. Tot slot fungeerde een beetje ijswater als secondelijm om de blokken op hun plaats te houden.
Het resultaat was een redelijk geslaagde iglo die ook nog eens goed functioneerde als shelter. Terwijl het buiten -12°C was en er een stevig windje stond ben ik, op mijn neus na, net warm genoeg gebleven om goed te kunnen slapen in mijn slaapzak met een comforttemperatuur van -1°C .
-Walter
Schiedamloop winter editie
Na een geslaagde schiedamloop in de introperiode werd er uitgebreid gesproken over een vervolg. De ultieme gelegenheid bood zich op donderdag 11 februari, toen ons landje bedekt was onder een dik laken van sneeuw en de wateren die de weg van Delft naar Schiedam bemoeilijken schaatsbaar werden. In een temperatuur ruim onder nul wachtte ik onder station Delft Campus, toen eerst Rudi en vervolgens Chris arriveerden. Toen we er achter kwamen dat de rest van de enthousiastelingen terug deinsden voor de kou en dat we het met deze opkomst moesten doen, gingen we op pad. Met een strakblauwe lucht en een zonnetje om bij te verbranden was het een prachtige dag. Bijna in recordtijd en zonder boven ons middel nat te worden kwamen we aan op ons eindpunt. Op Schiedam Centrum besloot Chris nog even terug naar Delft hard te lopen, maar Rudi en ik namen genoegen met de koude trein terug. Al met al een fantastische ervaring.
-Doeke
