Verslag door Sam Springer
Het was de dag waar we met z’n allen al weken op hadden gewacht; het gevecht tussen het huidige bestuur en het kandidaatsbestuur. Wie van deze twee grootmachten zou de eer pakken als het beste team?
De teams hadden ook passende teamnamen gekregen. Het kandidaatsbestuur heette ‘Niet hopen’ en het huidige bestuur heette ‘maar Slopen(d)’. Helaas had de organisatie van de SurviFELrun onze intenties niet helemaal door en zette ons in de andere volgorde op de startlijst, waardoor er ‘maar Slopend(d) niet hopen’ stond. Maar ja, niet alles kan goed gaan op zo’n dag..
De voorbereiding op de run was ook allesbehalve soepel. Voor de mensen die uit Delft kwamen waren er uitgevallen treinen en hierdoor ook vertraging. Gelukkig was bij de start het team ‘maar Slopen(d)’ helemaal compleet. Alleen miste ‘niet hopen’ één van hun teamgenoten, namelijk Daniël! Hij zou als het goed was precies aankomen wanneer onze start was, maar er was bij het startschot niets van hem te zien.. De strijd der titanen begon toen maar met één persoon minder.
Bij de eerste hindernis zag je al dat het een hevige strijd zou worden. We moesten onder een net door en we gingen zo’n beetje op elkaar liggen om te zorgen dat de ander niet erdoorheen kwam. Vanaf daar werd de weg vervolgd met een razend hoog looptempo door beide teams. Bij de rest van de hindernissen zaten we de hele tijd dicht bij elkaar en zaten we elkaar ook zo veel mogelijk in de weg. Bij de hindernis ‘Beerpong’ was echter al het eerste grote verschil te zien tussen de twee teams. Walter, als echte AC’er, gooide het balletje meteen in een beker, terwijl Bart mis gooide voor ons.. Dit moesten we bekopen met het doen van 10 pushups, die Luuk gelukkig in een oogwenk had gedaan. Bij het trainingsterrein van FEL werd echter voor het eerst echt een gaatje geslagen door ‘maar Slopen(d)’. Wij bleven hierna ook zo hard mogelijk doorgaan om deze voorsprong niet uit handen te geven, want we voelden de hete adem van het andere team in onze nek.
Eenmaal aangekomen bij de een na laatste hindernis wisten we dat de winst onze kant op zou vallen. Wij kwamen een minuut voor ‘niet hopen’ over de finish heen. Zij misten echter nog steeds Daniël! Wij vroegen ons af of hij eigenlijk wel naar Nijmegen was gekomen, maar ongeveer 10 minuten later kwam hij opeens over de finish! Hij had de hele wedstrijd lang geprobeerd zijn team in te halen, maar dat was helaas niet gelukt.
Na de run hebben een aantal van ons nog geholpen met afbouwen van het parcours terwijl de anderen lekker op het terras aan het bijkomen waren. Net voordat wij wilden vertrekken voor de laatste trein naar Delft, begon opeens de prijsuitreiking. Hier moesten we natuurlijk nog wel even voor blijven! Het was natuurlijk geen verrassing dat ‘maar Slopen(d)’ eerste was geworden 😉 ‘Niet hopen’ was derde geworden.
Na de prijsuitreiking zijn we zo snel mogelijk naar de bus gerend om nog thuis te kunnen komen en probeerden we nog Lisette en Arjan te bereiken om te vertellen dat we ervandoor moesten. Alleen waren zij nog te druk bezig met afbouwen om hun telefoon op te nemen. Zij namen dus de volgende ochtend maar de trein naar Delft..
Al met al was het een mooie run in een mooie omgeving! Bedankt FEL!