Verslag door Thijs Bod
Met zo’n 10 graden, lichtelijk bewolk maar overwegend zonnig en discussies over het wel of niet dragen van een thermoshirt, was het zondag een ideale dag voor de survivalrun in Zeist. Met ruim 40 Slopers voornamelijk op de KSR en recreanten 8 km hebben we aan de run deelgenomen en niet zonder resultaat.
Voor mij de eerste keer Zeist en de tweede dat ik mee doe aan een run. Met niet al te veel training ben ik de run begonnen op hoop van zegen. Het was een pittige run, waarbij met name drie hindernissen eruit sprongen: een mooie combi met een goed stuk enteren vrij aan het begin van de run, een Spaanse ruiter met schuiflussen in de vorm van banden in het midden van de run en een slopende één na laatste hindernis aan het einde van de run, met een Friese ruiter bestaande uit 4 lussen en gevolgd door een mooi stuk tarzan met een hangend bord halverwege waar onderdoor gegaan diende te worden. Dit waren dan ook de hindernissen waar zich mooie lange rijen met deelnemers opstelde tot soms lichtelijke frustratie van enkelen. Overigens nog de complimenten voor de vrijwilligers tijdens de run en ook niet te vergeten de mooie tekeningen van de hindernissen zelf 😉
Na mijn eerste run in 2,5 uur gelopen te hebben duurde deze run wat langer met een tijd van 3,3 uur. Hoewel ik later binnen kwam dan de afgelopen run ben ik wel nagenoeg alle hindernissen in een poging doorgekomen. De bewust extra ingeplande rust voor elke hindernis heeft hier zeker aan bijgedragen 😛
Een run is geen run zonder verversingsposten. Ditmaal een verversingspost van, jawel, Slopend, met fruit, suikerwater en pannenkoeken…. Ja, pannenkoeken. Geen idee wie er een genomen heeft, maar ze liepen schijnbaar erg goed, al moest ik er niet aan denken om met een pannenkoek om mijn maag de tweede helft van de run te lopen.
Over het succes van de run valt niet te twisten. Met maar liefst 4 slopers op het podium, Schelte van der Horst (2de) en Dries Borstlap (3de) op de 8km recreanten heren en Dorien Lambregt (2de) en Rens Nijman (3de) bij de dames en enkele Slopers in de top 10 op de KSR is het een zeer geslaagde run. Ikzelf heb me moeten voegen op plaats 70 van de 180 met bandje, maar ben zeker niet ontevreden.
Onder luide aanmoediging van mede Slopers heeft Jorgis zich als laatste richting de finish weten te slepen. Na een uitputtend winterweekend, bleek de run in Zeist te pittig te zijn. Achternagezeten door de bezemwagens zat het er op de laatste hindernis toch net niet meer in.
Een goede maaltijd en extra gezelligheid na de run mag natuurlijk ook niet ontbreken. Met dank aan Johan hebben we met 20+ Slopers in mooie stulpje kunnen genieten van een welverdiende lekkere maaltijd. Hulde aan de koks!
