Geschreven door Willemijn Drenth
Als op station Delft een hele groep met grote rugzakken bepakte Slopers binnen ziet druppelen kan je al raden wat er gaat gebeuren. Het is weer tijd voor het introductieweekend!
Toen iedereen was aangekomen vertrokken we, alleen nog niet richting onze bestemming. Eerst werd in groepjes onze kennis van Delft getest. Elke groep kreeg een kaart met locaties waar een vraag over gesteld werd. Voor elk goede antwoord kon je punten verdienen.
Na het spel konden we vertrekken. In de trein maakte iedereen kennis met de nieuwe Slopers, werd er gespeculeerd over de activiteiten van de rest van de avond en begonnen sommigen met het spelen van spelletjes. De treinreis was zo voorbij, en we arriveerden op station Weert in Limburg. Daar begon het weekend officieel met een kort praatje van de organisatie en het dansen van ra-ra-rasputin.
Daarna vertrokken we in groepjes van ongeveer 6 man. Elke groep kreeg een envelop met daarin een kaart. De opdracht was simpel, loop naar de rode stip. Vol goede moed gingen we op pad, en alles ging vlekkeloos. Totdat het fout ging. De eerste stip stond midden in een bos, en daar waren meer paden dan op de kaart stonden. Hierdoor waren we al snel onze oriëntatie kwijt. Na een tijd zoeken en heen en weer lopen vonden we de locatie. De optimisten van de groep dachten dat we er waren, de realisten wisten al dat dit nog niet het einde was. Nog lang niet. Op de locatie lag nog een envelop met daarin een nieuwe kaart met een nieuwe rode stip. De speurtocht was begonnen.
De nieuwe kaart leidde ons tot weer een envelop, met een nieuwe kaart die ook weer naar een envelop leidde. Zo bleven we lopen, van rode stip naar rode stip. Totdat rond 03:00 uur op de 5e kaart geen stip stond als einddoel, maar een ster. We waren er bijna! Zo’n drie kwartier later liepen we door een veld in the middle of nowhere. De sterren waren prachtig, en we liepen allemaal weer met ons hoofd omhoog. Tot we een lichtje zagen, dichter bij de grond. Is het een ster? Is het een vliegtuig? Nee! Het was een kampvuur! We waren op het kampterrein! Oh nee, toch niet! Het bestuur groette ons lachend en zei: “Gefeliciteerd, jullie zijn op de helft!”
Dat was gelukkig een grapje, we hadden nog 1 kaart te gaan. Maar eerst een korte pauze. We konden even opwarmen bij het kampvuur terwijl het bestuur vragen begon te stellen over commissies, de bestuursleden en de geschiedenis van Slopend. Verder kregen we een slok van hun ‘heerlijke’ gefabriceerde drankje waarvan niemand echt wist wat erin zat, en misschien is het ook maar beter als we daar nooit achter komen.
De dag was alweer bijna begonnen toen we aankwamen op het terrein. Er werden heel snel shelters opgezet, en rond 06:30 lagen we eindelijk te slapen. Ik heb heerlijk geslapen, voor zolang het mocht duren. Om 08:00 ging de wekker en was het tijd voor een nieuwe dag. Na een ontbijtje kregen we te horen dat we gingen mountainbiken. Weer in groepen vertrokken we, en begon de tocht door de bossen en velden van Limburg.
We kwamen rond 13:00 aan bij de lunchpost, waar we even konden uitrusten. Daar konden we kiezen om een adventure race te doen of verder te mountainbiken. Het grootste deel van ons groepje wilde liever door, dus we vervolgden onze route.
Natuurlijk ging er van alles mis, zo ging het stuur van Wouters mountainbike los, hadden we vertraging omdat Evert een pompoen mee wilde nemen, was mijn band opeens lek, fietsten we een keer de verkeerde kant op en kwamen we er halverwege achter dat we hadden moeten letten op letters langs het pad. Ondanks alles wat mis ging hebben we het erg gezellig gehad, en zijn weer veilig aangekomen op het kampterrein. Daar konden we meteen beginnen met vuur stoken. Max en ik begonnen waarna anderen al snel bij ons kwamen zitten.
Toen iedereen lekker om het vuur zat kwam de uitleg voor het eten. Per 4 personen kreeg je een eend die je zelf mocht schoonmaken en in een stoofpotje verwerken. Er werden heel creatieve gerechten gemaakt, van gebraden vlees tot bierstoofpot. Verder was de avond gevuld met sterke verhalen, slechte muziek en vooral heel veel gezelligheid.
Bij het ontbijt de volgende ochtend hadden sommigen wat spijt van de gezelligheid de dag ervoor. Zo vielen Max en Evert tijdens het ontbijt in slaap en moest er ’s nachts een noodploeg ingeschakeld worden om een extra shelter te maken voor een misselijke mede-sloper.
Na het ontbijt kwam een busje voorgereden waarmee we naar het water werden gebracht om te kanoën. Ik zat in de fotoboot samen met Maikel. We vertrokken als een van de eersten en werden langzaamaan ingehaald door alle andere slopers. Weer was er veel gezelligheid en heel wat leuke foto’s.
Na de lunch onder een zeiltje op een parkeerplaats en het maken van een toffe groepsfoto was het tijd voor de laatste hike. Hier begonnen velen hun moeheid te voelen, en ook het bewegen van de afgelopen dagen begon zijn tol te eisen. Toch kwamen we allemaal precies op tijd aan om de trein te halen en gingen we terug naar Delft. Onderweg moest natuurlijk iedereen bedankt worden, en dit gebeurde in traditionele Slopend stijl. De bedankjes gingen net zo vrijgevig rond als de sterke drank. Iedereen vond het leuk en gezellig, behalve een chagrijnige man voor in de coupé.
Vermoeid, vies, en (licht) aangeschoten kwamen we aan. Voor de mensen die nog geen afscheid wilden nemen van het introweekend vervolgde de avond zich in de lokale kebabtent. Na het eten en drinken ging ik naar huis, waar ik werd opgewacht door een warme douche en een schoon bed. Dit was een geweldige manier om een geweldig weekend af te sluiten.