Een frisse zomerweek? Slovenië 2020
Door: Ruben van den Heuvel
Inleiding
Na zomer triples stond er op mijn lijstje ook nog het meedoen aan een winter triple, ook wel bekend als winterweek. In de verhalen en aftermovies wordt vooral veel kou en HC beloofd, dus dat willen we wel eens meemaken. Uiteindelijk viel de keuze op het Triglav national park in Slovenie, met een groep bestaande uit Arjan, Jan, Samuel, Lianne, Daniel, Esther, Joline en ikzelf. Het plan was om daar op de plateau’s te gaan langlaufen en zoveel mogelijk buiten in tenten te kamperen. We hadden al een route, of twee (gingen we nou voor oud idee 2, correcte route of toch voor backup route 1.2?), en we probeerden ook al verhuurders te benaderen voor langlaufski’s. Van hun hoorden we helaas dat er nog geen sneeuw lag, en dat de voorspellingen ook slecht waren. Ondertussen was het in Nederland en de rest van Europa op zich ook best wel warm voor een januari. Uiteindelijk hebben we twee dagen voor vertrek maar sneeuwschoenen gehuurd, omdat er nog steeds niet genoeg sneeuw voor langlaufen lag.
Dag 1 – Zaterdag
Met veel zin vertrokken we vrijdagmiddag van Delft zodat we 15 uur later zaterdagochtend in Bled/Ljubljana aan zouden komen. Jan, Joline en ik hadden met ons burgergeld een goedwillende investering in het Europese treinnetwerk gemaakt (oftewel, een luxueus bed met roomservice en ontbijt in de nachtrein, ter waarde van slechts 50 euro extra), terwijl de arme studenten op een karige zitplek in een coupe zaten. Werkelijk waar, ik heb echt zo lekker geslapen! Goed, de rest zou al in Bled uitstappen om de sneeuwschoenen bij de verhuur op te halen, terwijl wij doorreisden naar Ljubljana om vandaaruit een bus terug naar Bled te pakken. Deze constructie was gemaakt zodat wij een uur langer van ons bedje konden genieten.
In Bled kwamen we ’s ochtends weer bij elkaar. De zon scheen fel en het kwik lag ver boven het vriespunt. Onze grote backpacks met sneeuwschoenen eraan bungelend moet er voor de andere mensen waarschijnlijk belachelijk uitgezien hebben, maar zelf waren we ook best sceptisch of we uberhaupt sneeuw tegen zouden komen. We gingen van start en besloten om het ons de eerste dag niet al te zwaar te maken, in verband met slaaptekort ofzoiets. Dat betekende, de allereerste helling die we tegenkwamen, met een hoek van minstens 50° en bedekt met gladde bladeren, leek ons een geweldig idee, onder het motto: “meer hoogtemeters maar minder afstand”. Ja. Best wel versleten kwamen we boven aan. Naast een uitzichtpunt was de wandeltocht niet super spannend, en vonden we onze eerste kampeerplek.
Dag 2 – Zondag
We stonden vroeg op om snel weer op pad te gaan. Op gegeven moment kwamen we het eerste ijs op de paden tegen, en lag er ook al wat sneeuw her en der op de grond. We konden zelfs al onze sleetjes gebruiken om een stukje naar beneden te glijden (rip mijn Opinel). Het was niet genoeg sneeuw om te smelten voor water, dus moesten we dat halen in een skidorpje verderop. Daarna liepen we door een soort dal vol met mossige bomen en stenen. Aan het eind kwamen we uit bij een doorsteek via een grot. De rest van de dag was een tocht door de bossen waarbij we uiteindelijk steeds meer sneeuw tegen kwamen. Onze slaapplek vonden we achter een helling waar we onze tenten voor het eerst in de sneeuw konden opzetten, yay!
Dag 3 – Maandag
In de ochtend hing er nog steeds een mist, wat in combinatie met de sneeuw in het bos een mooi landschap gaf. Vooral toen de zon er doorheen begon te schijnen was het echt prachtig. Eindelijk konden we onze sneeuwschoenen aantrekken. Voor de helft van ons een heel nieuwe ervaring, dus we hadden een beetje opstartproblemen, maar al snel merkten we hoe chill ze waren om door de sneeuw te banjeren. Het winter aspect van de vakantie was nu echt begonnen! We kwamen aan bij een sneeuwvlakte met verlaten houten huisjes. Deze schattige huisjes vind je in dit gebied overal, bleek later. In combinatie met de blauwe lucht zag het er echt leuk uit. We dropten onze backpacks en besloten om naar de top van een richel te lopen.
Het was een leuk gemoedelijk tochtje door de sneeuw. Op gegeven moment kwamen we boven het wolkendek uit en hadden we uitzicht over de bergen die er bovenuit staken. Aan deze kant scheen de zon nog, maar vanaf de richel kwamen er een aantal donkere wolken overdrijven, dus besloten we niet door te lopen maar terug naar beneden te gaan. Het blijkt dat er tijdens winterweken een vloek heerst op het beklimmen van richels op een maandag. Terug bij de sneeuwvlakte maakten we ons kamp en begonnen we met sneeuw smelten. Aangezien alle flessen leeg waren moest er aardig wat gesmolten worden wat best een tijd duurde. Hierdoor kreeg ik het zo koud als mij van tevoren beloofd werd. Ik had misschien ook nog mijn donsjas aan kunnen trekken… rookie mistake.
Dag 4 – Dinsdag
’s Nachts werd ik wakker door een hard geluid wat steeds dichterbij kwam. Half slaperig kon ik het niet in een keer plaatsen dus het was best intimiderend. Het bleek harde wind te zijn. In de ochtend waren we net 500 meter aan het lopen toen de eerste sneeuwvlokjes begonnen te vallen. Al snel zaten we midden in een sneeuwstorm, en kwamen we erachter dat we de kaart in het kamp hadden laten liggen. Twee gingen er terug terwijl wij onder een boom schuilden.
Het duurde niet al te lang voordat het sneeuwen weer stopte, en we liepen verder door een dik pak sneeuw over de paden. Voorop lopen kostte best wat energie dus wisselden we steeds af. Door de sneeuwbui lag er nu ook sneeuw op alle takken, dus nu liepen we al helemaal in een winterlandschap. Het plan was om naar een berghut te gaan die op een lokale piek lag. Na een lange mooie wandeling en een laatste klim naar boven kwamen we daar aan. Hier boven waaide het enorm, en kreeg je steeds een sneeuwtornado in je gezicht gewaaid. De hut was dicht. Wat jammer. Het uitzicht was wel mooi, maar hier konden we niet onze tent opzetten dus gingen we weer terug naar beneden.
Na een tijdje vonden we een acceptabele plek en maakten kamp. Het waaide nog steeds vrij hard dus iedereen bouwden muurtjes om de tent heen. Toen het donker was kreeg ik de smaak te pakken van nachtfotografie, dus ging ik aan de slag met mijn statief (en heel koude handen).
Dag 5 – Woensdag
’s Nachts werd ik weer wakker. Nu met de angst dat er door deze harde wind een boom op m’n tent zou vallen. Gelukkig werd ik de volgende ochtend nog een keer wakker. We daalden af naar een ski dorpje waar we met een groep Sloveense militaire tegelijk aankwamen in een skihotel. Ze moesten vast gedacht hebben waarom wij tenten bij ons droegen terwijl wildkamperen hier overal verboden is… Met een kop warme chocolademelk maakten we nieuwe plannen voor de komende dagen. We besloten voor deze avond een hostel naast Lake Bohinj te boeken zodat we morgen een goede klim konden maken naar een onbemande hut een stuk verderop. We vertrokken over de langlaufbaan en liepen lange tijd door een soort heuvelig platteland. We kwamen over een sneeuwvlakte met verlaten boerderijtjes, en even later liepen we door een leuk dorpje met dezelfde soort houten huisjes, nog steeds zonder mensen.
Een stuk verderop kwamen we bij de afdaling naar het dorpje naast Lake Bohinj. Het was zo’n 400 meter dalen over gladde bladeren en losse stenen, en niet heel chill voor je knieën. Uiteindelijk kwamen we aan in het dorpje, waar iedereen hun huis verhuurde en iedereen dezelfde soort houten schuur had. Jan, Arjan en ik gingen boodschappen halen, en zagen daarbij nog een mooie zonsondergang over Lake Bohinj. De douche en vers avondeten was verder ook wel genieten.
Dag 6 – Donderdag
Nadat we lekker getreuzeld hadden met vertrekken (hoezo om 7 uur weg?) begonnen we met de klim omhoog over een asfaltweg. De klim op de weg zelf was niet zo spectaculair maar wel goed uit te houden, en we zeiden gedag tegen de heen- en weer rijdende vrachtwagenchauffeur die we zo’n 4 keer tegengekomen zijn. Verder likten we nog aan levensgrote ijspegels. Aan het eind van de weg kwamen we bij het steile bospad die leidde naar de hut. Hoe hoger we kwamen, hoe meer ijs er op het pad lag. Helaas was ik mijn nopjes voor onder mijn schoenen ook al ergens verloren, dus op sommige stukken kwam ik lastig omhoog zonder weg te glijden. Rond lunch kwamen we bij de hut aan waar ook weer super leuke houten huisjes stonden (ja ik vind ze leuk). We dumpten onze spullen in het winterverblijf van de hut, waar 1 stapelbed met drie bedden stond.
In de middag maakten we een tochtje in de omgeving. Hier konden we met onze sleetjes van hellingen af sleeën, meer huisjes en een grot met mooi uitzicht bekijken. Terug bij het kamp kwam er een ge-oliede machine op gang om een sneeuwmuur om de picknicktafel te bouwen. We hadden de sneeuwblok uitstekers, de sneeuwblok stapelaars, de sneeuwblok verplaatsers en de bouwers (en een Jan, die sneeuw smolt). Binnen de kortste keren stond er een heuse muur om de tafel, mét een raam. De avond was weer helder waardoor ik mijn geliefde huisjes bij sterrenhemel kon fotograferen. In het kleine nachtverblijf sliepen we uiteindelijk met 2 personen per bed en 2 op de grond. Het was erg gezellig, en voor het slapen gaan las ik nog een verhaaltje voor waardoor iedereen zacht kon slapen.
Dag 7 – Vrijdag
Vandaag maakten we een klim naar de top van de Pršivec. De tocht door de sneeuw was mooi en het zonnetje scheen met heldere blauwe lucht. Hierdoor hadden we bovenaan een goed uitzicht over het dorp waar we gisterochtend uit vertrokken waren. Prima lunchplek! Het eerste stuk van de terugweg ging prima, maar toen we een omweg wilde maken om een grot te bekijken liep het wat mis. Ten eerste was er geen grot, en ten tweede raakten we op gegeven moment het pad kwijt, waardoor we lange tijd van het pad af aan het banjeren waren. Uiteindelijk kwamen we erg moe bij de hut aan, en gingen we maar snel slapen.
Dag 8 – Zaterdag
We keerden via dezelfde suffe asfaltweg weer terug naar het dorpje, waar we onze sneeuwschoenen afgaven en de bus namen naar Kranj. In de bus had ik een gesprek met een dronken Sloveen die een poster van een blote vrouw droeg en net van een feest terugkwam. Hij vertelde dat het vandaag een feestdag was om een boat/boot/poet te herdenken (het laatste dus). Toen we aankwamen zagen we inderdaad een grote mensenmassa en overal marktkraampjes. Snel onze spullen in het hostel gedropt en over de markt gelopen. Er werd vanalles verkocht, en er liepen mannen met grote hoeden rond. Een grote gezelligheid. De douche en de pizza bij de Italiaan gingen er ook wel in.
Dag 9 – Zondag
Normaal is de terugweg naar huis niet zo interessant om over te schrijven. Maar, op de dag van onze terugreis hadden we storm Ciara die het leuk vond om rond onze landing op te waaien. Onze vlucht ging gelukkig nog door, maar achteraf daarmee best geluk gehad. Op het vliegveld had ik toch maar mijn tickets verkocht voor het Sabaton concert waar ik die avond eigenlijk nog heen zou gaan, omdat ik toch best wel moe was (en het OV waarschijnlijk plat zou liggen door de storm). We moesten al omreizen met de trein, en in de stoptrein hoorden we opeens een hard metalen geluid en zagen we buiten allemaal vonken. We stopten op het station waar we dichtbij waren, en zagen dat de hele bovenleiding van de trein naar de gedver was. Lag blijkbaar iets van een boom in de weg. Gelukkig konden we snel met een andere trein mee en eindelijk naar huis. Al met al een waardige winterweek, en ik heb ervan genoten.
